Σε μια χαλαρή συζήτηση μέσα σε μια παρέα λέω κάτι κι έκπληκτο(όχι ειρωνικά) ένα παιδί μου λέει:
"Ωω ήταν μεγάλη κουβέντα αυτό που είπες.." .
Χαμογελώ και του λέω "α, μπορώ να σου πω πολλά παρόμοια-το κορίτσι της ατάκας που με λέει κι ένας φίλος μου! ;Ρ" ,
σκύβω το κεφάλι (χαρακτηριστική μου κίνηση ναι ναιιι ξέρω!) και σκέφτομαι αυτό που μόλις συνέβη...κι όπως επικρατεί σιγή σχετικά με πριν, συνεχίζω
"...όμως στις μεγάλες κουβέντες όλοι καλοί είμαστε, στις μεγάλες πράξεις είναι που δεν τα πάμε καλά.."...
Πόσες μεγάλες πράξεις έχεις κάνει εσύ...?
Πόσες μεγάλες κουβέντες έχει πει...?
{ Γίνε εσύ η αλλαγή για την οποία μιλάς. }
υ.γ. δεν υποτιμώ τις μικρές πράξεις του καθένα μας στην καθημερινότητά μας, ίσα ίσα αυτές κάνουν μεγάλη διαφορά μεταξύ μας-είναι τα μικροσκοπικά πραγματάκια που λέω εγώ που προσφέρουν μεγαααάλες στιγμές! Όμως το ποστ αυτό δεν εχει σχέση με αυτό το κομμάτι, αλλά με την αδυναμία μας στις πράξεις που ξεπερνούν τον εαυτό μας κ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεγάλες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οι μεγαλες πραξεις προυποθετουν και μεγαλες ψυχες, μεγαλα μυαλα και μεγαλες καρδιες. Ο μεσος ανθρωπος το μονο μεγαλο που κανει στην ζωη του η θελει να κανει ειναι ενα μεγαλο σπιτι, μια μεγαλη οικογενεια και μια μεγαλη συνταξη. Εκει εξαντλουνται και ολες οι ηρωικες του πραξεις στην ζωη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεις ποσο μικροψυχοι εχουν γινει οι ανθρωποι (αν και νομιζω οτι ανεκαθεν ηταν ετσι) θα καταλαβεις γιατι δεν υπαρχει ταυτιση λογων και εργων. Στον συναισθηματικο δε τομεα δεν καθομαι καν να σχολιασω και να χαλασω φαια ουσια για πραγματα που δεν εχουν κανενα νοημα να συζητα κανεις. Οταν μου βρεις καποιον/καποια που αντι για να γκρινιαζει μετα απο ερωτικη απογοητευση γραφει ποιηση, ζωγραφιζει η τελοσπαντων κανει τον πονο και την απογοητευση δημιουργια τοτε θα σου πω οτι ναι, υπαρχει ελπιδα.
ωραία το θέτεις Αλχημιστή αυτό για την ελπίδα :))
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά ναι, μικρόψυχοι.. και γκρινιάρηδες- δυστυχώς αυτό επικρατεί :/
Η πράξη είναι η απόδειξη των λόγων έχω να πω εγώ...:)
ΑπάντησηΔιαγραφή