Μπαίνεις σε ένα ζαχαροπλαστείο: έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε 10-20 ή και πολλά παραπάνω γλυκά, αλλά εσύ επιμένεις να επιθυμείς αυτο το ένα και τελευταίο που πήρε εκείνος ο κύριος που έβγαινε την ώρα που μπήκες!!
Μα, με τόση ποικιλία (και ίσως καλύτερα κιόλας γλυκά), εσύ γιατί επιμένεις σ'αυτό που έχει τελειώσει?!??? Είσαι εγωιστής? ξεροκέφαλος? άπληστος...? Δε νευριάζεις με τον εαυτό σου που επιμένεις εκεί και δε δέχεδαι καμία εναλλακτική?? τα άλλα γλυκάκια τί έχουν?! (ή μήπως να ρωτήσω τι δεν έχουνε?)
Σε κοιτάνε λαχταριστά& φρέσκα και σου κλείνουν το μάτι, αλλά εσύ εκειιιί!
Κι όταν ίσως επιτέλους πιστείς και δεχτείς να δοκιμάσεις κάποιο από τα υπόλοιπα, εχουν πλέον χάσει τη φρεσκάδα τους ή έχουν τελειώσει, γιατί κάποιος άλλο τα προτίμησε, ενώ εσύ έχανες χρόνο να μισείς τον κυριούλη που σου το πήρε...
:o Κι αν είχες έρθει λίγα λεπτά νωρίτερα σ'αυτό το ζαχαροπλαστείο? Θα ήταν αυτό το γλυκό αυτό που θα ήθελες ή μήπως δε θα το ξεχώριζες ανάμεσα στα άλλα??
Γιατί σχεδόν πάντα επιθυμούμε αυτό που έχει κάποιος άλλος κι όχι εμείς??
Αντικείμενο, συναίσθημα, ανθρώπους...
Γιατί να μη δεχτούμε το γεγονός ότι ανήκει σε κάποιον άλλο και εμείς μπορούμε να αποκτήσουμε(αν δεν έχουμε ήδη) κάποιο άλλο, εξίσσου καλό-ίσως και καλύτερο, το οποίο μάλιστα θα μας ταιριάζει και καλύτερα?!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
χμμ.. γιατι αυτο που δεν μπορουμε να αποκτησουμε ειναι παντα πιο γλυκο..πιο ελκυστικο. οπως κ ο ερωτας. :*
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, τυχαία με έβγαλε εδώ η ρουλέτα του διαδικτύου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με την ανάρτηση σου, είμαστε άπληστα όντα. Όσα και να αποκτήσουμε θέλουμε ακόμη περισσότερα. Έχουμε χάσει το μέτρο και τις αρχές και πλέον δεν είμαστε ολιγαρκής να μας (ότι σημαίνει η λέξη) αρκούν τα λίγα. Τα λίγα και καλά που λέγαν οι παππούδες. Νομίζω είναι παράλληλα και εγκεφαλικό το θέμα. Θέλουμε να επαναβιώσουμε την λιγοστή έκριση σεροτονίνης (που προκαλεί ολίγων λεπτών ευεξία) με την απόκτηση κάποιου αντικειμένου η επίτευξη κάποιου στόχου. Εθιζόμαστε σε αυτό το αγόρασε, δούλεψε, χαίρε, αγόρασε, δούλεψε πιο πολύ 20 ώρες τη μέρα να πάρεις και το άλλο το πιο ακριβό αντικείμενο και τελικά καταλήγουμε να έχουμε 25 ζευγάρια παπούτσια και 13 πασουμοπαντόφλια. Για μέσα, για έξω, για το μπαλκόνι, για τον κήπο, για τη γειτονιά. Στο τέλος δε χωράμε στο σπίτι μας, κάτι μας πνίγει και απλά βγαίνουμε για ένα φραπέ.
Φιλοσοφίες ισοπέδωσης ο Elkador,
Καλο βράδυ :-)
χαχα πόσο δίκιο έχεις σ'αυτό με τα παπούτσιααα?! κι εγω κτ παρόμοιο είχα σκεφτεί για πχ !!! πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία επιτέλους καποια στιγμή!!!
Διαγραφήευχαριστώ για το χρόνο σου :)
είναι καρα- ελληνικο φαινόμενο , και εγώ τυχαία σε βρήκα απόψε που βγήκα τσαρκ
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω για το χρόνο σου, φίλε μου έλληνα !!
ΔιαγραφήΓιατί
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Λατρεμένο το απαγορευμένο. Αφού είναι άλλου το γλυκό απαγορεύεται να το πάρεις οπότε απευθείας ένα μυστήριο γεννιέται γύρω από το γλυκό!
2)Πήρε κάποιος το γλυκό.Σημαίνει ότι είναι καλό.Σημαίνει ότι δεν θα χαραμίσεις τσάμπα τα λεφτά σου για ένα γλυκό που ίσως αποδειχθεί...άγευστο και ...άγευστο.
3)Το γλυκό που πήρε θα μπορούσες να το έχεις πάρει εσύ.Απλά το πρόλαβε.Κι όλο αυτό σε κάνει να μετατρέπεις το γλυκό του άλλου σε ένα είδος απωθημένου το οποίο σε τρώει μέχρι....να το αποκτήσεις φυσικά.
4)Είσαι πολύ απασχολημένη και στρεσαρισμένη με το να λύσεις τα παραπάνω 3 θέματα που δεν βλέπεις μπροστά σου πως το ζαχαροπλαστείο είναι γεμάτο άλλα γλυκά. Παράλληλα, αυτή η απασχόληση που σε τρώει μπορεί να σε οδηγήσει και στο να διαλέξεις ένα λάθος γλυκό,επειδή μπήκες για γλυκό και θα φας γλυκό.
Το καλό είναι να ξεχνάς το γλυκό του άλλου και να κοιτάς τα άλλα γλυκά με καινούριο μάτι.Σαν να μην είχες δει τον κύριο με το γλυκό που είχε στο χέρι.
το τελευταίο που λες...αυτό πρέπει να κρατήσουμε!! :)
Διαγραφή