κάποιος σου τραβάει το ενδιαφέρον, ενώ εσύ μπορεί να το είχες πλήρως αφιερωμένο κάπου εντελώς διαφορετικά! "Γιατί να μη δοκιμάσω?!" σκέφτεσαι, αφού κέρδισε την προσοχή σου με το σπαθί του!
Αρχικά μοιάζει με υποχρέωση, μετά θα μπει κάποιο συναίσθημα, έπειτα θα σ' αρέσει λίγο παραπάνω έως πολύ, εκεί που έδινες ελάχιστα κ σου προσφέρονταν τα πάντα κάτι αλλάζει, ενώ ταυτόχρονα τα δικά σου συναισθήματα ολοένα κ μεγαλώνουν ! Απ' ότι φαίνεται κάποιου άλλου όμως έχουν αντίθετη πορεία... κάτι κινείται περίεργα... κι αρχίζει η σύγχυση μέσα σου κι ίσως στην προσπάθειά σου να το σώσεις κάνεις φάουλ.. ασχέτως όμως απ' αυτά θα μείνεις ξαφνικά εσύ στα κρύα του λουτρού, να αναρωτιέσαι τι έγινε, να κυλιέσαι πιθανότατα στα πατώματα και αυτός ο κάποιος που κάποτε είχε τα πολλά κι άφταστα αισθήματα για σένα, τώρα δεν μπαίνει καν στον κόπο να θυμηθεί πώς ήταν ή έστω πώς έμοιαζαν αυτά! Τώρα, που σε έχει μάθει εσένα πως είναι...
Και ναι, είναι γεγονός ότι σε οποιουδήποτε είδους σχέση ο ένας αγαπάει πιο πολύ... και το λέει η μαμά της Μ, να βρεις κάποιον να σ'αγαπάει πιο πολύ !!
εγωιστικό? ναι! βολικό? ναι! τί γίνεται όμως να ξεκινάς από εκεί κ στο τέλος όχι μόνο αγαπάς εσύ παραπάνω, αλλά παίζει να αγαπάς και σχεδόν μόνο εσύ?!?? ερωτώ αγαπητή μητέρα της Μ(και όλους εσάς)!!! Να βάλεις τοίχους εγωισμού κ να προσπαθήσεις να επανέλθεις στην υπέροχη αρχική σου αναισθησία(έστω ότι μπορείς!) ή να αφήσεις στν άκρη εγωισμούς και να προσπαθήσεις να θυμήσεις στον άλλον ότι κάποτε ήταν αλλιώς κ γτ όχι, μπορεί κ τώρα?!??
ίσως να το πάρεις απόφαση.Σε αυτή τη ζωή πάντα κάποιοι αγαπάνε περισσότερο ή καθόλου. Όλοι αγαπάμε εγωιστικά και πάντα μένεις μόνος σου ανεξάρτητα από τα συναισθήματα και τις στιγμές,που κρατάς καλά φυλαγμένα στο μυαλό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαποδέχεσαι το τέλος μίας ακόμη ιστορίας και πας παρακάτω. Προσπάθησε κι λίγο αν θες, οι εγωισμοί δεν χωράνε εδώ. ο έρωτας και η αγάπη είναι τεράστιο κεφάλιο για να τους βάλεις έναν κακοφτιαγμένο τοίχο. όμως το τέλος -κατά την γνώμη μου- θα ναι πάντα ίδιο.
Τα συναισθήματα γεννιούνται μόνα τους. Σαν τα όνειρα και σαν τα λουλούδια. Δε μπορείς να φυτέψεις συναισθήματα στην καρδιά κάποιου άλλου, όσο κι αν προσπαθήσεις. Μπορείς μόνο να είσαι ο εαυτός σου και να δίνεις όσα έχεις επειδή αυτό θέλεις. Αν ο άλλος δε σε δεχτεί γι'αυτό που είσαι και δε νιώθει όπως είσαι είναι κάτι που πρέπει να αοδεχτείς γιατί δε γίνεται αλλιώς. Και τότε θα κάνεις αυτό που η καρδιά σου προστάζει. Θα αλλάξεις ρότα ή θα αγαπάς μόνη σου χωρίς να βασανίζεσαι για την ανταπόκριση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη γνώμη μου πάντως η Αγάπη, η αγάπη και από τους δύο, υπάρχει. Αλλά δεν αποκαλύπτεται στον καθένα τόσο εύκολα. θα πρέπει πρώτα να εκπαιδεύτουμε, να περάσουμε από έρωτες χωρίς ανταπόκριση κι από αδιέξοδα, ώστε να την εκτιμήσουμε και να γίνουμε άξιοι της χάρης της. Δεν το ξέρω με σιγουριά γιατί δε μου έχει τύχει όμως το ένστικτό μου μου λέει οτι έτσι έχουν τα πράγματα.
Καλώς σε βρήκα πριγκηπέσσα. Μη φοβάσαι την αλλαγή.
AnD http://prospa8w.wordpress.com/