Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Θεωρία Νο86: Αγάπη μέσα από τα μάτια άλλου

Κάθε σχέση μεταξύ ανθρώπων περνάει κάποια στάδια... του πρώτου βλέμματος, της γνωριμίας, της συμπάθειας ή της αντιπάθειας ή ακόμη και της αδιφορίας, του κάτι παραπάνω... και με το κάτι παραπάνω εννοώ να έρθεις πιο κοντά με κάποιον άνθρωπο. Να τον νιώσεις, να μάθεις πράγματα γι'αυτόν όπως και αυτός για σένα. Να τον εκτιμήσεις. Να τον βάλεις μέσα στη ζωή σου για τα καλά και να τον θες εκεί. Να περνάτε ώρες μαζί χωρίς να καταλαβαίνεις πώς περνά ο χρόνος και να μοιράζεστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μεγάλες στιγμές!
Αλήθεια, δεν ξέρω αν σου έχει τύχει... να αγαπήσεις κάποιον επειδή τον αγαπάει πολύ κάποιος άλλος...!! Όχι κάποιος οποιοσδήποτε άλλος, αλλά κάποιος άνθρωπος δικός σου, κοντινός σου και αγαπημένος. Θα σου δείξει πόσο ψηλά έχει αυτό το άλλο άτομο και θα σου το τεκμηριώσει και θα σε κάνει να το δεις κι εσύ έτσι. Να το συμπαθήσεις κ να το αγαπήσεις, διότι εφόσον του δείχνει τέτοια αγάπη ο δικός σου άνθρωπος αξίζει και τη δική σου! Διότι θα δεις κι εσύ αυτή τη "λάμψη" που είδε και ο δικός σου άνθρωπος.
Υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην το είχες προσέξει αυτό το άλλο άτομο ή ίσως να μη σε ενδιέφερε κάποια ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Κι όμως μέσα από αυτό τον τόσο δικό σου άνρθωπο κερδίζεις κι εσύ ένα νέο αξιολογο άτομο δίπλα σου, ενώ θα μπορούσες να το είχες αφήγει να σου ξεφύγει!
Κι είναι όμορφο να ξέρεις ότι αυτό το τρίτο άτομο που αγαπήθηκε λόγω μεγάλης αγάπης άλλου είσαι εσύ! Γιατί (ίσως και να είναι εγωιστικό) αντιλαμβάνεσαι πόσο ψηλά σε εχει αυτό το άτομο για να κάνει και κάποιον άλλο, νέο άνρθωπο να σε αγαπήσει, απλά γιατί σε αγαπάει κι αυτός! :))

υ.γ. Προφανώς δε γίνεται να συμπαθούμε και να αγαπούμε όλα τα άτομα που συμπαθούν και εκτιμούν οι φίλοι μας-εξάλλου καμιά φορά θα κάνουν κι αυτοί τις λάθος επιλογές με άτομα. Όμως είναι ωραία να βλέπεις τον άλλον μεσα από τα μάτια κάποιου άλλου, τρίτου! Πόσο μάλλον όταν τελικώς στο αποδεικνύει κι εσένα ότι έτσι είναι αυτός ο άλλος κι ότι όντως το αξίζει!
Και να του το πεις όταν γίνει αυτό.. γιατί παρότι δεν τον κέρδισες αποκλειστικά μόνος σου, αν δεν ήσουν έτσι εσύ δε θα σε είχε αγαπήσει απλά κ μόνο λόγω κάποιου τρίτου.

(:

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Θεωρία Νο85: το γρασίδι του γείτονα είναι πάντα πιο πράσινο (?)

Μπαίνεις σε ένα ζαχαροπλαστείο: έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε 10-20 ή και πολλά παραπάνω γλυκά, αλλά εσύ επιμένεις να επιθυμείς αυτο το ένα και τελευταίο που πήρε εκείνος ο κύριος που έβγαινε την ώρα που μπήκες!!
Μα, με τόση ποικιλία (και ίσως καλύτερα κιόλας γλυκά), εσύ γιατί επιμένεις σ'αυτό που έχει τελειώσει?!??? Είσαι εγωιστής? ξεροκέφαλος? άπληστος...? Δε νευριάζεις με τον εαυτό σου που επιμένεις εκεί και δε δέχεδαι καμία εναλλακτική?? τα άλλα γλυκάκια τί έχουν?! (ή μήπως να ρωτήσω τι δεν έχουνε?)
Σε κοιτάνε λαχταριστά& φρέσκα και σου κλείνουν το μάτι, αλλά εσύ εκειιιί!
Κι όταν ίσως επιτέλους πιστείς και δεχτείς να δοκιμάσεις κάποιο από τα υπόλοιπα, εχουν πλέον χάσει τη φρεσκάδα τους ή έχουν τελειώσει, γιατί κάποιος άλλο τα προτίμησε, ενώ εσύ έχανες χρόνο να μισείς τον κυριούλη που σου το πήρε...
:o Κι αν είχες έρθει λίγα λεπτά νωρίτερα σ'αυτό το ζαχαροπλαστείο? Θα ήταν αυτό το γλυκό αυτό που θα ήθελες ή μήπως δε θα το ξεχώριζες ανάμεσα στα άλλα??



Γιατί σχεδόν πάντα επιθυμούμε αυτό που έχει κάποιος άλλος κι όχι εμείς??
Αντικείμενο, συναίσθημα, ανθρώπους...
Γιατί να μη δεχτούμε το γεγονός ότι ανήκει σε κάποιον άλλο και εμείς μπορούμε να αποκτήσουμε(αν δεν έχουμε ήδη) κάποιο άλλο, εξίσσου καλό-ίσως και καλύτερο, το οποίο μάλιστα θα μας ταιριάζει και καλύτερα?!

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Θεωρία Νο83: ο άνρθωπός του

Δεν είχαν περάσει 6μήνες που είχαμε αποκτήσει τον πανέμορφο κ υπέργλυκο(ας μ επιτραπεί η λέξη :P) σκύλο, όταν έφυγε τρέχοντας απ'την πόρτα της αυλής. Εγώ κι ο αδερφός μου έντρομοι μη και τον χάσουμε τρέξαμε πίσω του να τον προλάβουμε! Ο ίδιος πιστεύω θα το έβλεπε ως παιχνίδι αρχικά, διότι τρέχαμε από πίσω του στα στενά εκεί τριγύρω! Εγώ όμως ιδίως απ'τη στιγμή που σταμάτησα να τον βλέπω στην απέναντι γωνία και δεν είχα ιδέα για το πού βρίσκεται μέχρι και όταν η μητέρα μου μας πήρε τηλέφωνο ότι τον βρήκε λίγο παρακάτω, είχα πλαντάξει στα κλάματα! Ήταν μικρός(ούτε ενός χρόνου) και δεν είχε μείνει ποτέ έτσι μόνος του στο δρόμο.. "Ας φύγει αν θέλει! Άστον!" μου φώναζε ο παππούς σχεδόν αδιάφορα ενώ εγώ έκλαιγα ασταμάτητα...!!!
Μετά από λίγα χρόνια, τον είχα βγάλει βόλτα-ελεύθερο για να το ευχαριστηθεί ! Κι εκεί που ανέβηκε σε ένα λοφίσκο και εγώ περίμενα να κατέβει, αργούσε κ δεν εμφανιζόταν πουθενά όσο κι αν φώναζα τ'όνομά του!! Έσπευσα σε ενισχύσεις: τηλέφωνο στον αδερφό να ψάξει κοντά στο σπίτι όσο εγώ θα περίμενα στο πάρκο όπου τον είχα πάει αρχικά.. και ναι όντως "το παιδί μου" είχε γυρίσει σπίτι όπου τον υποδέχτηκε ο αδερφός μου(ο οποίος είχε κατααγχωθεί κ μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να έχασα το σκύλο!!!)!
Η άλλη φορά, ήταν ενώ ήμουν μαζί με το αγόρι μου που δεν κοιτούσα πού είναι και τι κάνει ο σκύλος που τριγυρνούσε παραδίπλα μας ελεύθερος πάντα, ώσπου αντιληφθήκαμε ότι κάπου μακρύτερα είχε φύγει μόνος του..! Πάλι άγχος κι αγωνία! Πάλι ψάξιμο κ φωνές στα τριγύρω στενά.. ενίσχυση αυτή τη φορά η μαμά! Η οποία τον βρήκε κάπου στη μέση της διαδρομής σπίτι-πάρκο, τον φώναξε κ αυτός έτρεξε στην αγκαλιά της! Δεν ήταν η τρίτη και φαρμακερή όμως...!
Λίγους μόλις μήνες αργότερα, πάλι βόλτα, πάλι βραδινή,πάλι μαζί με το αγόρι μου για παρέα-νέα κι ερωτευμένα παιδιά, ώσπου να δώσουμε ένα παθιασμένο φιλί ο σκύλος πάλι άφαντος! Έλειπε όμως και η σκυλίτσα που έτρεχαν πέρα δώθε για ώρα πριν!! Να σου πάλι περπάτημα, τρέξιμο, φωνές... τηλέφωνο στη μαμά... ψάξιμο με και χωρίς αμάξι...έφτασε 3 και τίποτα πουθενά! Επιστρέψαμε σπίτι.. περιττό νομίζω να αναφερθώ στο καρδιοχτύπι μου, τις τύψεις μου και τα δάκρυα που έτρεχαν σαν καταρράχτες! Λυγμοί κ πόνος! Έπεσα για ύπνο με κλάματα, αφού πρώτα είχα ενημερώσει φίλους κ είχα ανεβάσει φωτογραφίες με κάθε τρόπο στο ίντερνετ..μέχρι κ την αστυνομία είχαμε ενημερώσει σε περίπτωση που τον δουν!!!! Ξύπνησα επίσης με δάκρυα στα μάτια που συνέχισαν να τρέχουν στη συνειδητοποίηση πως δεν ήταν ένας εφιάλτης... Έψαξα αμέσως για νέα κ ένας φίλος είχε δει ενα σκύλο που έμοιαζε στο δικό μου δεμένο και ματωμένο σε ένα μαγαζί!! Περιττό να πω πως σε χρόνο dt ήμουν ντυμένη κ κατέβαινα με το ασανσέρ(ανελκυστήρα για να μιλάμε ελληνικά ;Ρ)! Κι εκεί που άνοιγα την εξώπορτα της πολυκατοικίας μέσα στα δάκρυα και το άγχος... εκεί μπροστά με περίμενε ο αγαπημένος μου σκύλος, φανερά αγχωμένος και ο ίδιος-μπορεί να πέρασε ωραία με την παρέα του το βράδυ, όμως για ένα "σκυλο-σπιτόγατο" όπως ο δικός μου θα ήταν μια περιπέτεια όχι απαραίτητα ευχάριστη ή εύκολη!! Φυσικά τον αγκάλιαζα και τον χάιδευα με δάκρυα χαράς πλέον και ανακουφισμένη που επέστρεψε :)
Ακόμη και σήμερα συνεχίζω να τον αφήνω ελεύθερο στη βόλτα του για να το ευχαριστιέται κι ο ίδιος, όμως εγώ ξέρω πόσο γρήγορα χτυπάει η καρδιά μου όταν δεν τον έχω στο οπτικό μου πεδίο! Παρόλα αυτά όταν τον φωνάξω έρχεται τρέχοντας δίπλα μου κ μάλιστα όταν δεν με βλέπει κι αυτός ψάχνει με βλέμμα αγωνίας τριγύρω να με βρει
Μπορεί να είναι ο σκύλος μου, αλλά μάλλον είμαι κι εγώ γι'αυτόν ο άνθρωπός του!


Η ανάρτηση αυτή όμως δεν έγινε για να σας πω πόσο αγαπάω-λατρεύω το σκύλο μου ή για το ότι ο σκύλος είναι ο πιο πιστός μας φίλος! Έχει να κάνει με το ότι στην πράξη κάπως έτσι είναι και οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους... κάποιος που σ'αγαπάει θα μείνει δίπλα σου, θα νοιαστεί για το αν είσαι εσύ δίπλα του κ αν φύγει θα γυρίσει! Αν δεν θέλει όμως, δεν πα να κλαις κ να οδύρεσαι, να πονάς... δε θα γυρίσει! Κι αν το θες έτσι είναι και εγωιστικό... να είναι εκεί επειδή εσύ φοβάσαι να μην τον χάσεις?! (Δεν είχε κι άδικο τότε ο παππούς: "Ας φύγει αν θέλει! Άστον!") Γι'αυτό και δεν συμφωνώ με την ατάκα "το σκυλάκι του/της"... το σκυλάκι έρχεται αν κ όταν το θέλει κι ας το τραβάς εσύ απ'το λουρί...
Τι κι αν είναι ο σκύλος σου? Αυτό που μετράει είναι να είσαι εσύ ο άνθρωπός του.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Θεωρία Νο82: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ..

Πάντοτε ήξερα πως κοιτώντας πίσω στα περασμένα κλάμματα, θα γελούσα!
Δε σκέφτηκα ωστόσο, ότι κοιτώντας πίσω στα περασμένα γέλια, θα έκλαιγα...!!
Κι όμως... δε φταίνε οι αναμνήσεις.
Οι υπερτιμημένες αναμνήσεις είναι που κάνουν τη ζημιά.