Θεωρία Νο11: Επειδή σας αγαπάω και σας αγαπάω.

Γνωρίζεις ανθρώπους για να δώσεις και να πάρεις ένα χαμόγελο, ένα απλό γεια ή ακόμα και μία μόνο ματιά...
Γνωρίσαμε ανθρώπους που μας αγάπησαν,
έρωτες που μας σημάδεψαν,
ανθρώπους που απλά μας βοήθησαν...
Όπως και να έχει είναι ωραίο να ξέρεις πως έχεις ανθρώπους που σ'αγαπάνε δίπλα σου,
άτομα που με τον τρόπο τους σημάδεψαν τη ζωή σου& χαίρεσαι που τους γνώρισες...
μάλιστα σήμερα, "αποφάσισα" (:Ρ) πως όταν είναι λίγα αυτά τα άτομα είναι καλύτερα και το εκτιμάς παραπάνω !
Λοιπόν, χαίρομαι που σας γνώρισα...δε θέλω να μείνετε όμως απλά ως κάποιοι που γνώρισα κάποτε...
Σας λατρεύω πραγματικά! Κι έστω από εδώ, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ...
Σας ευχαριστώ για όλα και για όσα...!

"& i'll be there for you..."
και ξέρω ότι θα είστε κι εσείς...:)

Θεωρία Νο10: Μου λείπει...

...το μπάσκετ και το βόλλεϋ στις σχολικές αυλές τα απογεύματα,
το κρυφτό& το κυνηγητό στη γειτονιά,
η τηλεφωνική συνδιάσκεψη με τη φίλη απ' τις Σέρρες για ώρες,
το ξενύχτι μέχρι τελικής πτώσης,
ο ύπνος χωρίς ξυπνητήρι το σ/κ,
οι βόλτες με τις μπύρες στο παρκάκι,
η ξεγνοιασιά και η άθωότητα που είχα,
ο έρωτας,
το γέλιο,
η παρέα,
ένα καλό βιβλίο,
μια συναυλία από φιλαράκια όπου θα πάω πρώτη κ θα φύγω τελευταία,
το μπιλιάρδο[χμμ...αυτό μάλλον με 2-3 συγκεκριμένα άτομα! :$]
οι κουβέντες με κάποια συγκεκριμένα άτομα που δυστυχώς-ή ευτυχώς-δε βρισκόμαστε συχνά,
τα sleep-over,
τα πάρτυ στο σπίτι με πίτσα, πορτοκαλάδες κτλ και δωράκι στο τέλος,
οι dvd-nights μέχρι τελικής πτώσης,
οι χοροί του γυμνασίου,
τα μαθήματα χορού 2 και 3 φορές την εβδομάδα,
οι πολύωρες πρόβες για τις παραστάσεις χορού,
το ταξίδι στην Αγγλία[καλοκαίρι του 2005],
το φυτόριό μου-ή το θερμοκήπιο με τα τριαντάφυλλα που έλεγε και η Κατερίνα!- ,
τα μαλώματα με τον αδερφό μου(οκ, αυτά ίσως όχι και τόσο:P),
τα παραμύθια της γιαγιάς μου,
τα πειράγματα του Δημήτρη[:/],
τα σχέδια του παπού με το ασημένιο χαρτί απ' τα τσιγάρα,
ο Δημήτρης....
ο παππούς...

Να προσέχετε ο ένας τον άλλον-"αγαπούλες μου"...:')

Θεωρία Νο9: Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακιές συνήθειες(?)

Άντε τώρα να το εξήγήσεις κι αυτό! Λες κι όλα συνομοτούν για να μην ξεχάσω...!Που δεν ξεχνάω δλδ, αλλααααα να, εκεί που είπα είναι το τελευταίο που μ'απασχολεί, τσουπ!όλοι μαζί θυμήθηκαν να ρωτήσουν κάτι σχετικό-τι κάνει, αν θα έρθει... μα πού να ξέρω?! έχω χάσει τα ίχνη του...τώρα θα μου πεις, αν δεν ήθελες δεν θα τα έχανες...ε, ναι στην προκειμένη περίπτωση-νομίζω-το ήθελα! κι όπως είχα πει, σ'αυτή τη φάση είναι το τελευταίο που μ'απασχολεί. Κι όμως, οι καθηγητές, η μάνα μου, τα ζευγαράκια στη βιβλιοθήκη, η βιβλιοθήκη η ίδια όπου διαβάζαμε μαζί, οι ημερομηνίες, τα γεγονότα, τα τραγούδια....όλοι συνομοτούν να έρχεται διαρκώς στο μυαλό μου!! Μόνο εκεί όμως...
Και ιδού η απορία: έτσι είναι ή εγώ τα βρίσκω όλα αυτά ως αφορμές για να σε φέρω κ πάλι στο μυαλό μου...?!? ...Οι αληθηνοί εραστές, λέει, ξανασυναντιούνται...ανήκουμε άραγε σ'αυτούς-τους αληθινούς? Αλλά επίσης, οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, λέει-κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων-...
Κι αλήθεια, δεν ξέρω τι απ'τα δυο θέλω...και τα δυο τα επιθυμώ, και τα δυο τα φοβάμαι...!Ποιος ξέρει πώς θα τα φέρει όμως και πάλι η ζωή, ε?

Μονάχα εσύ να 'σαι καλά-μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ-μπορεί να ζούμε χωριστά-μα τότε ζήσαμε μια αγάπη...

Θεωρία Νο8

Δευτέρα, 19 Απριλίου 2010.
Ώρα: 13:11.
Ίσως η τελευταία φορά που κάθομαι 6η ώρα στο σχολείο...!!! :Ο
Ίσως η τελευταία φορά που κάνω πληροφορική...!!!
Και τα συναισθήματα...? και πάλι ένα μίξερ.
Κάπου εδώ τελειώνει ένα ταξίδι 12 χρόνων...ο Νικολής από δω είναι γεμάτος χαρά!ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λέει! μαα..δεν είναι γλύκας?! xD
Εγώ...? εγώ είπαμε: μίξερ! Θέλω τόσο πολυ να τελειώσει...να νιώσω ελεύθερη! αλλά μετά? και μετά τι ρε παιδιά?? δεν θα εχω περισσότερες ευθύνες?! Αφήστε που φοβάμαι (ναι, έτσι είναι φοβάμαι:/) να βγω από τη γυάλινη σφαίρα που έχω κλειστεί τους τελευταίους μήνες...από τον αποστειρωμένο αυτό κόσμο της Γ'λυκείου...κ ίσως και γενικότερα της μαθήτριας!
Ωστόσο θέλω τοοοοοοοοοοοοοσοοοοο πολύ να τελειώσει αυτό(το λιώσιμο, το άγχος,τα πρέπει=@) &μετά-> φοιτήτρια!!! τι ωραίο που ακούγεται, ε? :)
Ουφ! φτάνει πια με το μετά! Τώρα, τώρα είναι το θέμα τι κάνω!
Τώρα λοιπόν, ας απολαύσω το τελευταίο σχολικό μάθημα πληροφορικής και μάλιστα της 6ης ώρας...!!!
Adios amigos :)))

proud. :)

Θεωρία Νο7: μικροσοπικά πραγματάκια (*.*)

Είναι πράγματα σ'αυτή τη ζωή που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός! Ζωντανός& ευτυχισμένος!
Δεν τους πολυδίνεις όμως σημασία και συνήθως αναγνωρίζεις την ευτυχία από το θόρυβο που κάνει φεύγοντας...
Μπορεί να είναι ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια κουβέντα από συγγενή, φίλο ή κι απλό γνωστό...μπορεί να είναι μια εκδρομή με παρέα ή και μόνος...ένα λουλούδι που ανθίζει, μια βόλτα στη βροχή ή οι στίχοι ενός τραγουδιού...το φαγητό της μαμάς και "αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς"...
Εγώ λοιπόν, σεβόμενη τον εαυτό μου, προσπαθώ να ζήσω τον προσωπικό μου μύθο παρατηρόντας& εκτιμώντας όλες αυτές τις μικρές στιγμές, που δεν πρόκειται όμως να γυρίσουν πίσω...και δεν υπάρχει καμιά άλλη που να πιστεύει τόσο σ'αυτά τα μικροσκοπικά πραγματάκια -που λέει κ η Νάντια♥ κι επίσης λέει ότι γι'αυτό σου λείπω...κάτι ξέρει ελπίζω:P-!
Και ναι, μπορώ και είμαι ευτυχισμένη..γιατί δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για να είμαι απ'ότι τώρα!!! Εξάλλου, αν όχι τώρα πότε?!
Π α ρ α τ η ρ ή σ τ ε , γ ε υ τ ε ί τ ε , ζ ε ί σ τ ε . . . !


Υ.Γ. πραγματικά δεν ξέρω αν είναι εντελώς ηλίθια αυτή η ανάρτηση, αλλά με είχε εμπνεύσει η Νάντια μου, που την υπεραγαπώ και πιστεύει κι αυτή σε μικροσκοπικά πραγματάκια& δεν θα χαθούμε ρεεεεε!!! <333

Θεωρία Νο6: Ποιό είναι το καλύτερο μέρος μιας τούρτας...?

Αλήθεια, εσάς ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος σε μια τούρτα...?!??
Άλλοι θέλουν απ'την άκρη, άλλοι απ'τη μέση...ένας συμμαθητής μου πάντα τρώει μόνο την κρέμα(ή σοκολάτα ανάλογα με το τι έχει!)από πάνω πάνω-όχι το πανδεσπάνι !
Κι εγώ χθες για πρώτη φορά αναρωτήθηκα...ποιο να είναι το καλύτερο μέρος της τούρτας...?!?Ολόκληρη ή μήπως το κερασάκι στην κορυφή της....?!???

[κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε !!!]

Το μονόγραμμα [αποσπάσματα]

Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς?
Κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδάω για αυτά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα "πίστεψέ με" και τα "μη".
Μια στον αέρα μιας τη μουσική, εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω, κλαίω για το σώμα που άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα.
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος από παντού, για σένα μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια και έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού, σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις, πως φιλάς. Πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε".
Πάντα εμείς το φως και η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι, πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ’ αγαπάω και σ’ αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή που πια δεν έχω τίποτα άλλο μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από ‘σένα και να με χτυπά η φωνή μου, να μυρίζω από ‘σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς?
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτό αγάπη μου να μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα.
Είναι νωρίς μέσα στον κόσμο αυτό, μ’ ακούς?

Είμαι εγώ μ’ ακούς ? Σ’ αγαπάω μ’ ακούς?
Πού μ’ αφήνεις, πού πας, μ’ ακούς?
Θα ‘ρθει μια μέρα, μ’ ακούς? Για μας, μ’ ακούς?
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς?
΄Η κανείς ή κι οι δυο μαζί, μ’ ακούς ?
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς?
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε ο ίδιος, μ’ ακούς? Και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς? Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς?
Μες στη μέση της θάλασσας από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς?
Είμαι εγώ που φωνάζω και είμαι εγώ που κλαίω, μ’ ακούς?
Σ ’αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ’ ακούς ?

[Οδυσσέας Ελύτης]

<3

Θεωρία Νο5: Αχχχ...(δεν θα μπορούσε να έχει άλλο τίτλο!)

...ξεκινάω να γράψω χωρίς να ξέρω τι, πέρα απ'το αχχχχχχχ.... !!!Λοιποοοον....!
Ααααχχχχχχχ...! τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες?! αχαχαχ πω πωωω μ'έπιασε υπερένταση-έχω ένα χαζό χαμόγελο κι επίσης χαζογελάω με τα πάντα!! Όχι, όχι, δν ήπια μπάφο ρεε...!!αχαχαα αλλά κι εσύ ναρκωτικό είσαι...!!!:$ Κι όσο κι αν προσπαθώ να τ'αλλάξω ο εθισμός δν φεύγει...! Ό,τι κι αν λέω ή κάνω, μόλις σε δω...!αααααχχχχχ...να τα πάλι να αχ κ βαχ:P Ξέρεις πόσο όμορφος είσαι...? Πόσο σου πάει το άσπρο...?όπως κι όλα τα χρώματα!! Πόσο μ'αρέσει να με πειράζεις...?κ πόσο μου λείπει δλδ...!?! αχ αχ αχχχχχ..τραγική ειρωνία έτσι?! Λίγα λεπτά πριν να λέω: "ε, οκ, μια χαρά είμαι..οκ, ποτέ δεν ξέρεις, αλλά...!" κ λίγα βήματα παραπέρα...:| Ελπίζω να μην είδες πως σφίχτηκα πάνω στη φίλη μου όταν σε ειδα!πω πωωω:$ τελικά, όσο περνάει ο καιρός μου λείπεις παραπάνω θαρρώ...όπως επίσης ομορφαίνεις όλο και παραπάνω...! αχ αχχχ Τί θα κάνω εγώ μ'εσένα ε?μου λες, τι? τι θα γίνει με εμάς?? ή μήπως δεν υπαρχουμε πια...?μ'εχεις ξεχάσει& δεν μ'αγαπάς...? *.*

Θεωρία Νο4: time is running out

36 βδομάδες...ποιος θα το 'λεγε πως θα είχαμε φτάσει κιόλας στις 6...??για την ακρίβεια λίγο γιγότερο από 6 !!
Η πρώτη αναφορά στην αντίστροφη μέτρηση έγινε από τον Πάνο, τον Αύγουστο...δεν είχα καλά καλά αρχίσει και τσουπ!αυτός μου μιλούσε για το πότε θα τελειώσω..!!!αλλά το είπε με ωραίο τρόπο-δεν μπορώ να πω! "Πώς νιώθεις που σε 36 εβδομάδες θα είσαι φοιτήτρια...?" WOW !!! ακούστηκε ωραίοοοοο-συνάμα κι αγχωτικό αν το καλοσκεφτόμουν!
εν πάσει περιπτώσει, από τις 36 εβδομάδες(9μήνες δλδ-πωπωωωω εγώ και οι έγκυοι!!χιχι)φτάσαμε σήμερα στις 6(στους 2 δλδ μόνο μήνες-άντε μ'έναν πόνο!!! xD)...κι ενώ όλα έγιναν τοσοοο γρήγορα ήτανε τοοοοσααα πολλά αυτά που έγιναν! όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε όταν κοιτάμε πίσω στο χρόνο...
...προχθές ψάχνοντας κάτι σ'ένα συρτάρι μου, ανακάλυψα 3τετράδια...το ένα ήταν λεύκωμα από το δημοτικό και την 1η-2α γυμνασίου...ωραίες εποχές!:P τα άλλα δύο ε? Το ένα ήταν το τετράδιο της έκθεσης που είχα στην έκτη δημοτικού! :o Ποιός θα το φανταζόταν!δεν μπορώ να πω, καλά έγραφα!!! Κι όχι, για να μη νομίζετε, το άλλο τετράδιο ήταν ένα παραμύθι που είχα ξεκινήσει να γράφω παρακαλώ!!!ναι, μάλιστα, παραμύθι! "Οι ιστορίες της μικρής Χριστίνας" (μα καλά, γιατί δεν είχα βάλει ένα πιο παραμυθένιο όνομα...?!)...και είχα γράψει 7 κεφάλαια!!βέβαια έχει μείνει ανολοκλήρωτο,αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση!...
Ας κλείσω όμως αυτή την παρένθεση,γιατί έχουν περάσει 6χρόνια από τότε και τώρα είμαστε στις -6εβδομάδες...!!χαχα ναι, σε 41 μέρες δίνω πανελλήνιες-εγώ κι οι συμμαθητές μου σ'όλοι την Ελλάδα! Όχι, δεν είναι το ότι αγχώνομαι που έφτασε ο καιρός, γιατί όπως είπα κι όπως ξέρουμε όλοι θα περάσουν κι αυτές οι μέρες χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι! Πες λοιπόν ότι περνάνε οι μέρες κι ότι γράφουμε και Πανελλήνιες(καλά ελπίζω Παναγίτσα μου!)και περνάμε και στη σχολή που θελουμε...ή σε κάποια σχολή εν πάσει περιπτώσει, την οποία με τον καιρό(ο οποίος τρέχει-αυτός κι ο Κεντέρης ένα πράμα:P)την τελειώνουμε και παίρνουμε το πτυχίο μας! Και μετά...? να 'μαστε πάλι στα παιδικά χρόνια...αυτή δεν είναι η ερώτηση των παιδιών όταν ακούνε ένα παραμύθι...?! Μόνο που τώρα δεν είναι παραμύθι και η απάντηση δεν είναι "..και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..." Η απάντηση είναι "δεν ξέρω." Ουτε εγώ ξέρω ούτε εσύ ούτε ο Γιωργάκης ούτε καν1 ! Αλλά γιατί έτσι? Αν και, να σου πω?δεν με νοιάζει το γιατί πλέον!με νοιάζει το "έτσι". Γιατί "έτσι" δεν ξέρω αν θα έχω δουλειά για να βγάζω έστω το ψωμί μου, να βοηθήσω τους γονείς μου ή να συντηρήσω μια κάποια οικογένεια. Αλλά τι λέω?!και να έχω καποια δουλειά τα χρήματά που θα βγάζω θα είναι για να τα τρώνε άλλοι-χωρίς να ξέρω ποιοί,γιατί&πώς! Κι όμως, έχουμε πέσει όλοι με τα μούτρα στο τριπάκι του να γράψουμε καλά στις πανελλήνιες για να μπούμε σε μια "καλή" σχολή...λες κι αυτό θα εξασφαλίσει το μέλλον! Έτσι που τα κάνατε ρε, θα υπάρχει μέλλον...?!?

Θεωρία Νο3: ..before you start pointing fingers, make sure your hands are clean.

Έχω κουραστεί. Έχω κουραστεί να πρέπει να αποδεικνύω συνέχεια ποια είμαι και τι κάνω σε άτομα που ούτε καν γνωρίζω κι ούτε με ενδιαφέρουν! Φυσικά και δεν είμαι υποχρεωμένη να δίνω εξηγήσεις σε κανένα για αυτά που πιστεύω ή κάνω-αλλά δε γίνεται κιόλας να κάθομαι απαθής και ν'ακούω λόγια...λόγια μεγάλα και παχιά που λέγονται για μένα από άτομα που δεν με γνωρίζουν ή που έχουμε ανταλλάξει μόνο λίγες λέξεις!
Ok, κι εγώ έχω κριτικάρει άτομα και καταστάσεις για τα οποία δεν είχα στην ουσία γνώση, αλλά κάποια στιγμή ωρίμασα-το σταμάτησα! Είναι κάτι που σίγουρα δεν αρέσει σε κανέναν..ούτε σε σένα που το κάνεις διαρκώς...για την ακρίβεια ειδικά σε σένα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί! κι όμως συνεχίζεις απτόητη...όμως φτάνει πια ρε κορίτσι μου!δικιά σου ζωή δεν έχεις ν'ασχοληθείς?? Άσε που ό,τι κάνω δεν είναι δυνατόν να έχει σχέση με τον δικό σου μικροσκοπικό κόσμο!!!!! Δεν κινείται η Γη γύρω από σένα!
Δεν τους νοιάζει όλους αν πίνεις μόνο Starbucks(λες κι έχει και στο χωριό σου!)κι αν ξενερώνεις εύκολα ενώ η παρέα περνάει καλα...δεν ξέραμε,μήπως να το διαλύσουμε το παρτάκι για να νιώσεις καλύτερα?!
Δεν ασχολούνται όλοι με το ποιον πηδήχτηκες χθες βράδυ ή το καλοκαίρι κι αν κεράστωσες τον γκόμενο σου....!Είναι δική σου υπόθεση αυτό και δεν μας απασχολεί. Εσένα, γιατί ο αυτοσκοπός σου είναι να ανακαλύψεις ακόμα και τι εσώρουχα φορούσε ο καθένας μας εκείνη τη στιγμή?!??
Επίσης, δε θέλουν όλες να σου κλέψουν το γκόμενο που εσύ παράτησες για κάποιον άλλο...!!!! Γιατί ξερεις? υπάρχουν άτομα που αυτόν τον πρώην γκόμενό σου τον αγαπάνε και θα έκαναν τα πάντα γι'αυτόν.Που θέλουν να είναι καλά, χαρούμενος κι ευτυχισμένος.Που δε θέλουν να τον χάσουν και του το δείχνουν και το επιδιώκουν. Που δεν το παίζουν μία άσπρο και μία μαύρο για να τραβήξουν την προσοχή,αλλά είναι πάντα εκεί...πάντα μαζί του ως ΦΙΛΟΙ κι όχι ως "φίλοι" .

...Μπορώ να συνεχίσω...αλλά μήπως κι αυτά παραείναι πολλά και τζάμπα χρόνο σας αφιέρωσα πάλι...?

Φιλιά στα δόντια που έλεγε κι ένας γνωστός μου...κάτσι θα 'ξερε! =)