Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Θεωρία Νο49: όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνομοτεί

..για να το καταφέρεις και να τ'αποκτήσεις ή για ν'απομακρυνθεί και να το χάσεις?!??
ιδού η απορία...!! Γιατί αν με το σύμπαν εννοούμε και τους ανθρώπους γύρω μας, δυστυχώς ίσως καταλήξουμε στο δεύτερο, καθώς οι περισσότεροι και μονο στην ιδέα ότι θα τα καταφέρεις σε φθονούν και προσπαθούν να σ'απομακρύνουν.. απ'τν άλλη αν το θες τοσο πολύ τί το θες το σύμπαν?!δικιά σου υπόθεση είναι! χαχ κι όμως η στήριξη πάντα βοηθά κι όλοι μας λίγη βοήθεια τη χρειαζόμαστε...κι ας είμαστε αρκετά εγωιστές για να το παραδεχτούμε! το θέμα είναι την έχουμε όταν τη χρειαζόμαστε στ'αληθεια?? και πότε ειναι αυτό το "όταν" δλδ?!??

wondering eyes Pictures, Images and Photos

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Θεωρία Νο48: life is like photography; we use negatives to develop



φωτογραφίες ή αλλιώς παγωμένες στιγμές..όχι, δεν είναι παγωμένες στιγμές οι φωτογραφίες! είναι στιγμές που κρατάμε ζωντανές- όχι παγωμένες! Μπορεί μάλιστα να πρόκειται για στιγμες που δεν πρόλαβες να ζησεις και τις ζεις μεσα από ενα κομματι χαρτί! Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ..και μου φαίνεται μεγαλειώδες αυτό!
[Φωτογραφίες παρόν που γίνεται παρελθόν
προτού προλάβεις να συνειδητοποιήσεις
Φωτογραφίες γιατί όσο κι αν μείνεις στο παρόν
τον χρόνο πίσω δεν γίνεται να γυρίσεις..]
Μπορεί πλέον η αίγλη του φωτογραφικού άλμπουμ να μην υπάρχει, λόγω πολλών gigabytes, σκληρών δίσκων, ψηφιακών κορνίζων κτλ όμως όπως και να εχει οι φωτογραφίες κρατούν έντονότερα ζωντανές τις μνήμες μας...μας φέρνουν κοντά ίσως όταν είμαστε μακριά και μας προσφέρουν χαρά και νοσταλγία...αναμνήσεις-άλλες καλές κι άλλες κακιές! αλλά όπως και να εχει πρόκειται για κομματια του εαυτού μας και της ζωής μας καθώς προχωράμε...

υ.γ. περίεργος ο τόνος της δημοσίευσης αυτής θαρρώ! :s
και σε περιπτώση που δεν έγινε σαφές, λατρεύωωωωω τις φωτογραφίες...σίογυρα δεν τις χρειάζομαι για να κρατήσω κατι ζωντανό μέσα μου, αλλά μια ματιά πάντα με βοηθούσε ν'αντλήσω κουράγιο με τον εναν ή τον άλλον τρόπο...!
memories give me the strength i need

Θεωρία Νο47: το πάθημα έγινε μάθημα

Σίγουρα κάτι μαθαίνεις από τα παθήματά σου, αλλά σου γίνονται ποτέ όντως "μαθήματα"?

"Τα 'λεγα εγωωω" είναι η κλασσική ατάκα που θα ακούσεις από τη μάνα, τον πατέρα, τους φίλους, τ'αδέρφια ή...ή καμιά φορά κι από τον ίδιο σου τον εαυτό!! Αφου τα λεγες λοιπόν, γιατί δεν τ'απέφυγες? ίσως αυτή τη φορά να ήταν διαφορετικά ε? ίσως να είχες λάθος διαίσθηση ή δεν ηθελες να κρίνεις βιαστικά...και το ίδιο και οι υπόλοιποι που σου "τα είχανε πει", σωστά? εξάλλου γιατί αυτοί να ξέρουν παραπάνω και γιατί να μη δοκιμάσεις εσύ?! αφού όλα ισχύουν μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου(ναι ναι ξέρω, ίσως εσύ άλλαζες τα μεχρι τότε δεδομένα !!) καιιιιι μια δοκιμή θα σας πείσει! έτσι δε λένε?! χαχ ποιον πας να κοροϊδέψεις όμως?! και τι λες να κερδίσεις στο τέλος?!?

Όχι, δεν εννοώ παράτα τα στην πρώτη υπόνοια-δυσκολία-παραξενια!! Αλλά ζύγισέ τα και λιγάκι!! ναι, θα αλλάξεις αποφάσεις στην πορεία-πολύ πιθανό! Όχι όμως και σε θέματα "δε χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο, γιατί θα το σπάσω" !! οκ, μπορεί να μην το σπάσεις αλλά θα πονέσεις σίγουρα πολύ και προφανώς δε θα αλλάξεις γνώμη και θα πεις "ας το χτυπήσω μωρέ, ποτέ δεν ξέρεις!"!! οκ, ακραίο παράδειγμα, αλλά και γι'αυτό "στα λεγαν" από μικρό ακόμα...!!! ;)