Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Θεωρία Νο34: Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει...

...εμείς εδώ ! Να παραπονιόμαστε για όσα δεν είχε ο χρόνος π φεύγει και να ευχόμαστε να τα έχει αυτός που έρχεται ! Και στο τέλος δεν ξέρω αν ισχύει το "κάθε πέρσυ και καλύτερα"...!! Όπως και να έχει εμείς ελπίζουμε στα καλύτερα που έρχονται, σωστά?!
Αυτό δε σημαίνει ότι ξεχνάμε τα καλά που είχαμε όμως!!
Προσωπικά για εμένα το 2010 ήταν μια ιδιαίτερη, όμορφη και καλή χρονια που, για κάποιο λόγο δε θέλω να φύγει και να παραχωρήσει τη θέση της στο 2011..! Ωστόσο, εύχομαι το 2011 να με βρει υγειή κι ευτυχισμένη και να μ'αφήσει γεμάτη όσο ποτέ !!! Ελπίζω αυτή η νέα χρονιά να δώσει χαρές,γέλια& επιτυχίες, αλλά και στιγμές ατελείωτες ;) Εύχομαι να πάθουμε και πάλι για να μάθουμε[εμ, βλέπεις χρειάζεται κι αυτό!] και καθ1 να αναγνωρισει την ευτυχία όπως τη νιώθει.. κι όχι από το θόρυβο που θα κάνει φεύγωντας, αλλά ενόσω είναι δίπλα του!! ;)
Καλή χρονιά σε όλους :)

Christmas LIghts Pictures, Images and Photos

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Θεωρία Νο33: Η απόδειξη των λόγων είναι οι πράξεις.

(1.για τη Σόφη που το ζήτησε!
2. Νικόλ, ευχαριστώ για τον τίτλο!)

Πόσοι από εσας έχετε πει κάτι επάνω σε νεύρα η ενθουσιασμό...?(Ή μήπως να ρωτησω πόσοι ΔΕΝ έχετε κανει κάτι τέτοιο, ώστε να είναι ευκολότερη η καταμέτρηση ψήφων?! :Ρ) Πόσοι από εσάς έχετε πει "θα το κάνω και θα δεις!"? και πόσοι από αυτούς που το είπανε, άραγε, το εφαρμόσανε...?
Δεν ξέρω κατά πόσο αποτελούν ανθρώπινο χαρακτηριστικό τα μεγάλα και παχιά λόγια, όμως για όλους μας έρχονται στιγμές που θα πούμε λόγια που δεν τα εννοουμε, είτε άσχημα είτε ωραία: κουβέντες του στυλ "σε μισώ", "δε θέλω να σε ξαναδώ/σου ξαναμιλήσω" σε άτομα που έχουμε μαλώσει και άλλες του στυλ "θα είμαι πάντα εδώ", "θέλω να είμαστε πάντα μαζί", "δε θα σ'αφήσω ποτε" κτλ σε άτομα που όντως αγαπάμε κι είναι κοντινά μας πρόσωπα. Ευτυχώς όμως ή και δυστυχώς-αναλόγως!- σε καμία απ'τις δύο περιπτώσεις δεν ισχύουν αυτα..μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου βεβαίως!! Δε θα πιστέψω ότι δε θέλεις να με ξαναδείς/να μου ξαναμιλήσεις αν δεν το εφαρμόσεις... Δε θα πιστέψω ότι δε θα μ'αφήσεις ποτέ, αν δεν είσαι δίπλα μου όντως συνέχεια... Βέβαια, έχουμε την τάση να τα πιστεύουμε και πριν την απόδειξή τους και γι'αυτό συνήθως πονάμε είτε πριν είτε μετά!! Το θέμα ποιό είναι? Σίγουρα τα λόγια είναι όμορφα και χρειαζόμαστε να τ'ακούμε(όταν είναι υποσχέσεις κ γλυκόλογα), αλλά μας ταρακουνάνε κιόλας(όταν είναι άσχημα) κατι που επίσης χρειαζόμαστε. (Έλα όμως που δεν αρκούν..!)
Αυτό που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι να μην αναπαυόμαστε με τα λόγια των λακκων και ν'αναζητάμε τις πράξεις που θα τα επιβεβαιώσουν. Κι από μεριά μας, αντίστοιχα, να φροντίζουμε να μην αναιρούν οι πράξεις μας τα λόγια μας.

Κι επειδή η δημοσίευση αυτή είναι όπως ήδη είπα για τη Σόφη..
ναι, όταν είσαι σε μια σχέση, ερωτευμενος κι ενθουσιασμένος θα πεις κ θα ακούσεις μεγάλα λόγια...ας ελπίσεις μονο, στην πορεία να μην εύχεσαι να μη στα είχανε πει...γιατί μπορεί να μη είστε αργότερα μαζί, αλλά οι πράξεις του ίσως να μην αναιρούν τα όμορφα τότε λόγια(ξέρω ότι γίνετα, άσχετα με το πότε το αντιλαμβάνεσαι :) )...αν πάλι το κάνουν, ίσως αναιρούν κι αυτό π είχατε τότε...:( τότε ναι, είναι πολύ κρίμα... και πονάει περισσότερο :/ οποτε το μονο που μπορείς να σιγουρέψεις είναι η δικιά σ μεριά..(να είσαι εσύ σωστή και ίσως γίνει κι ο αλλος από εκτίμηση κ σεβασμό!)!

Άντε, καλη χρονιά να έχουμε όλοι με υγεία& ευτυχία! και, προσέχετε τι λέτε, τι ακούτε, τι κάνετε και τι βλέπετε...!!!

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Θεωρία Νο32: Μπορεί ο απαισιόδοξος να είχε δίκιο, όμως στο τέλος ο αισιόδοξος πέρασε καλά!

Συχνά πυκνά με πιάνειένα άγχος για το τί θα κάνω και πότε, αν θα προλάβω, πώς θα εξελιχθεί το καθετί και πάει λέγοντας... Φαντάζομαι όλοι, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, το περνάνε αυτό σε κάποιες φάσεις της ζωής τους. Μπορεί να έχει σχέση με δουλειά, παρέες, σχέσεις, οικογένειαμ διάβασμα, ταξίδια, καθάρισμα, συναντήσεις, κουβέντες...δλδ είτε με πολύ απλά είτε με πολυπλοκότερα "πράγματα". Ωστόσο, αυτό δε μας εμποδίζει. Για όλα έχουμε τον τρόπο μας α αγχωθούμε και ν'αρχίσουμε να κάνουμε σενάρια..τα οποία σίγουρα είναι πιθανά! Γιατί όμως, πάντα, το μυαλό μας να πάει στο κακο?? Θα μου πείτε ότι έτι, όταν έρθει τελικά το καλό, χαιρόαμστε παραπάνω! όμως μέχρι να έρθει τι γίνεται?! κι αν δεν ερθει..?!?? Και κάπου εδώ αποκτά νόημα κι ο τίτλος!! Αν είναι να σκεφτόμαστε κάτι και να εξετάζουμε πιθανότητες, φυσικά και θα σκεφτούμε και τα καλά και τα άσχημα, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι. Έχοντας όμως μια θετικη κι αισιόδοξη σταση, νιώθουμε χαρούμενοι, ήρεμοι, περναμε ωραία και μεταδίδουμε την αίσθηση αισιοδοξίας και στους γύρω μας! Και-πού ξέρεις?!-μπορεί να γίνουν όλα όπως τα φανταζόμασε...με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Αλλά κι αν όχι, θα έχουμε περάσει καλά κι όχι μέσα στο άγχος και στη μιζέρια της απαισιοδοξίας!!\

-->Προς αποφυγή παρεξηγήσεων:
άλλο ο ρεαλισμός κι άλλο η απαισιοδοξία. Επίσης, σίγουρα κάποιος που σκέφτεται τ'αρνητικά θα πάρει προφυλάξεις κι ίσως χειριστεί καλύτερα καταστάσεις, όμως και πάλι υπάρχει διαφορά στον υποψιασμένο και τον απαισιόδοξο.

Γι'αυτό λοιπόν, μπορεί ο απαισιόδοξος στο τέλος να ε΄χει δίκιο, όμως ο αισιόδοξος θα είναι αυτός που πέρασε καλύτερα !! :)

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Θεωρία Νο31: Πνεύμα Χριστουγέννων [2010!!]

Φέτος μάλλον αυτό το πνεύμα με περιτρυγυρίζει κάπως περίεργα...! Στην αρχή νόμιζα πως με έβγαλε από τη λίστα επισκέψεών του, τουλάχιστον για τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη... Έλα όμως που είναι παντού με τα φωτάκια, τα στολίδια, το κρυουλάκι που έβγαλε, τα jambo και τις διαφημίσεις τους! Και δεν είναι ότι είναι άσχημα ή σπαστικά όλα αυτά(οκ, θα μπορούσαν να γίνουν για κάποιους αλλά όχι για μένα!). Φυσικά και μ'αρέσουν τα Χριστούγεννα, είναι η ομορφότερη γιορτή! Πηγάζει αγάπη, αισιοδοξία, ευτυχία, νέες προσδοκίες....κι όμως εμένα αυτή τη φορα δεν...! Mου βγάζει κατι διαφορετικο, όπως λησμονιά, άγχος,μοναξιά...μίνι καταθλιψούλα ρε παιδί μου! Είναι η πρώτη χρονιά που δεν τα περιμένω με ανηπομονησία! Αντι για το πνεύμα των χριστουγέννων μ'έχει πιάσει το πνεύμα της απελπισίας κατα κάποιο τρόπο...!ποιόν?εμένα, την πηγή θετικής σκέψης και διασκέδασης!! Μου λείπουν άτομα, αγκαλιές και φιλιά! συζητήσεις, εξομολογήσεις καταστάσεις...! Φτάνει στο τέλος ένας χρόνος με πολλά και διαφορετικά γεγονότα και αισθηματα κι εγω νιωθω πως έρχεται ενα άλλο τέλος, χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω, χωρίς να ξέρω το γιατί και το πώς! Παρότι "μικροσκοπικά πραγματάκια" υπάρχουν καθημερινά στη ζωή μου και δεν τ'αφήνω παραμελημένα υπάρχει αυτό το πρωτόγνωρο και διαφορετικό πνεύμα χριστουγέννων φέτος...! Αντί για το Santa Claus is coming to town, all i want for christmas it you κτλ εγώ ακούω το cristmas by the phone..!! ["But it don't, feel much like Christmas..This used to be, my favorite holiday.."]...

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Θεωρία Νο30: Νέα πρόσωπα

Συχνά στη ζωή μας κάνουμε μια νέα αρχή όπως συνηθίζουμε να λέμε. Κι εκεί ξεκινάμε νέες διαδρομές... αναπτύσσουμε νέες ιδέες... συναντάμε νέες προκλήσεις, αλλά και νέα πρόσωπα! Και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες. Σ'αυτές τις μεταβατικές περιόδους αναθεωρούμε απόψεις για καταστάσεις κι άτομα. Μας λείπουν οι δικοί μας άνθρωποι και οι ώρες που ξοδεύαμε μαζί τους. Ίσως τους αναζητάμε στο πρόσωπο των νέων ανθρώπων που μπαίνουν στη ζωη μας κι ίσως παράλληλα να πιστεύουμε πως δν θα βρούμε κτ τέτοιο σ'αυτούς... Όμως υπάρχουν στιγμές που διαψευζόμαστε και σ'αυτό γιατί υπάρχουν άτομα που θα μας εκτιμήσουν και θα εκτιμήσουμε, άτομα που θα μας κάνουν το κλικ και θα αισθανθούμε ότι μπορούμε να προωρήσουμε μαζί! Άτομα που απ'την πρώτη ματιά καταλαβαίνεις ότι θα σου κρατήσουν το χέρι στη νέα αυτή βόλτα, ατομα που θες να τα πείσεις να σου κρατήσουν το χέρι κι άλλα που ενώ δεν το περιμένεις έρχονται αργά ή γρήγορα και σου πιάνουν από μόνοι τους το χέρι....! (ε,η Λερναία Ύδρα πολλά κεφάλια, εμείς πολλά χέρια σε τέτοιες στιγμές της ζωής μας, πώς να το κάνουμε τώρα..?!?!! xD) Υπάρχουν βέβαια και άτομα που θα σε κάνουν να σκεφτείς και πάλι πως "όσους περισσότερους ανθρώπους γνωρίζεις τόσο περισσότερο αγαπάς το σκύλο σου", αλλά μ'αυτούς είναι το πιο απλό: τους αφήνεις στην άκρη, στη δική τους νέα ζωή κι όχι στη δική σου! Και σίγουρα θα υπάρξουν και πρόσωπα με τα οποία θα εχεις μια τυπική σχέση κι ενα χαμογελαστό γεια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εχουν κάτι λιγότερο απ'τους άλλους που διάλεξες ή πρόλαβαν να καθήσουν δίπλα σου..εξάλλου ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει ο χρόνος! ;)
Σ'αυτά τα νέα πρόσωπα λοιπόν βλέπεις τη συμπάθεια, την κατανόηση, την αποδοχή.. ή και όχι! Προσπαθείς όπως και να εχει να δημιουργήσεις ένα νέο κόσμο, μια νέα ζωή που θα νιώθεις αγαπητός και προστατευμένος... Δημιουργούνται κλίκες με ή χωρίς εσένα, παρέες που μια είναι έτσι και μια αλλιώς κι εσύ κάπου εκεί προσπαθείς να ισορροπήσεις και να ξεχωρίσεις άτομα, που καμιά φορά όμως έχουν επιλέξει πρώτοι μερικούς άλλους κι εσύ δν ξέρεις αν προχωράς καλά κι αποτελείς ένα απ'τα φιλικά τους άτομα ή όχι κι απλά είσαι ένα άτομα από μια μεγάλη παρέα...κι εκεί είναι που σου λείπει η δικιά σου παρέα και οι δικοί σου κοντινοί, καλοί κι αγαπημένοι φίλοι... εκεί είναι όμως κι ότι αυτά τα νέα άτομα θα σου πουν μια κουβέντα σε ανύποπτο χρόνο και θα σε κάνουν να χαμογελάσεις, να νιωσεις όμορφα...ότι άξιζε τον κόπο κι ότι εσύ ο/η ίδιος/ια αξίζεις πολλά, που μάλιστα κάποιοι λίγοι το αναγνωρισαν εύκολα! Και γεμίζεις χαμόγελα, αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσεις, παρ'ότι αγαπημενα άτομα βρίσκονται μακριά και η επικοινωνία με τον ένα ή άλλο τρόπο δε σας αρκεί...γιατί διαισθάνεσαι ότι βαδίζεις καλά κι ότι μπορεί να μην βρίσκεσαι με άτομα που ξέρεις, αγαπάς κι εκτιμάς χρόνια τώρα, αλλά μπορείς να βρεις μερικά ακόμα για τα οποία ίσως νιώσεις τα ίδια αισθήματα κάποια μέρα μετά από καιρό, όταν μια νέα αρχή σας χτυπήσει κι εσάς-αυτή τη νέα τώρα παρέα-την πόρτα... :)
Photobucket

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Θεωρία Νο29: Σχέσεις/Χωρισμοί [?]

Τελικά, μήπως για να ολοκληρωθεί μια σχέση πρέπει να φτάσει στο χωρισμό...?!??
κι αν ειναι έτσι, ή κι αν δν ειναι έτσι αλλά είναι κτ φυσιολογικό κ αναμενώμενο εμπάσει περιπτώσει, γιατί να πονάει τοοοοοσοο πολύ?!?? :/
Και πώς μετά απο μια μεγάλη ή κ μικρή σχέση με κπν, να γινεται άγνωστοι?ή φίλοι?? οι στιγμές σας? το ανατρίχιασμα στο σώμα σας όταν κοιτάζεστε και ακουμπιέστε...??? υπάρχει κάποιο κουμπάκι π δν το εχω προσέξει...?!?? και οκ, δε λέω για μένα(εξλ μετά τον 1ο χρόνο π ειναι κι ο δύσκολος τ'αποδέχεσαι...!χαχαχ :P)

Γυρω σου αγαπημένα ζευγάρια, υποσχέσεις& όρκοι παντοτινής αγάπης, στιχάκια, καρδούλες σε παγκάκια, τοιχους κ κορμούς δέντρων... κι όμως ξαφνικά ή λιγότερο ξαφνικά όλα αυτά πουφ~!εξαφανίζονταιιι... γτ? γτ κουράστηκα, βαρέθηκα, δν γίνεται, θα ειναι κλτρα ετσι και για τους 2 μας(αν οχι μονο για σένα, γτ οπως όλοι ξέρουμε όταν χωρίζουμε το κάνουμε για το καλό των τεως συντρόφων μας-ναι, ναι μεγαλόκαρδα πλάσματα!) κτλ κτλ... καμία πρωτοτυπία! όλα εξαφανίζονται? και τα συναισθήματα και οι στιγμές..?!?? [ξαναρωτάω!]
Και να που, τελικά -όσο κι αν δν μ αρέσει αυτή η φράση, πόσο μλν π ισχύει κιόλας!- η αγάπη δεν αρκεί...δεν αρκεί για να μας κάνει ν ξεπεράσουμε φόβους, εγωισμούς κι εμπόδια μικρά ή μεγάλα...αλλά καμιά φορά δυστυχώς δν ειναι μονο αυτό...είναι κι ότι οσο κι αν αγαπιούνται καποιοι ή όσο πάθος κι αν εχουν, μπορεί όντως να μην ταιριάζουν... κρίμα πολύ σε τέτοιες περιπτώσεις δε λέω, αλλά ούτε να τ'αλλάξεις όλα μπορείς ούτε να τα αποδεχτείς κ τα στραβά τ άλλου(στραβά= αυτά π δν αρεσουν σε εσενα!)..

Σιγουρα ολοι μας κάποια στιγμή προχωράμε μετά από έναν/καθε χωρισμο..ποια είναι όμως αυτή η στιγμή ποικίλλει...όπως και οι πράξεις κ οι κινήσεις μας μέχρι εκείνη τη στιγμή...
και τα αποτελέσματα...ναι, κι αυτά ποκίλουν! αλλοι θα γινουν σκληροί, άλλοι πιο ευαίσθητοι, κάποιοι θα ψάξουν αμέσως τον ή τους επόμενους(!) κι αλλοι θ'αποσυρθούν για λιγο από το "άθλημα".. άλλοι πάλι θα κυνηγάνε τον/την πρώην τους για μια 2η(3η, 4η ή κι εγώ δν ξέρω ποια) ευκαιρία.. κάποιοι ίσως την κερδίσουν...κι απ'αυτούς μερικοι θα το μετανιώσουν... τλκ, μήπως εχει δικιο ενας φιλος μ π λεει οτι στη ζωή πάντα παίζεις με πιθανότητες...?!??

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Θεωρία Νο28: Πειρασμοί.

Για την Εύα ήταν το μήλο...

Για τον Ιούδα τα 30αργύρια...

Για σένα, άραγε, τι...??


Πόσες φορές έκανες κάτι το οποίο σκεφτόσουν καιρό μετά αν έπρεπε ή όχι να είχες κάνει...??Πόσες πάλι ήταν κάτι που δεν τόλμησες κι αργότερα είπες "έπρεπε να το είχα κάνει"...??

Κι αν γυρίσεις τώρα και σκεφτείς, σ'όλες αυτές τις περιπτώσεις όλο και κάτι υπήρχε στο οποίο υπέκυπτες και οδηγούσουν σ'αυτή τν πράξη που αναλογιζόσουν για καιρό μετά αν έπρεπε ή όχι να είχες κάνει...

Τη μία για να αποδείξεις κάτι σε φίλους-ες, παρέα... μετά για να φανείς cool στο αγορι που σου άρεζε...για να αποδείξεις κάτι στους γονείς σου, σε κάποιον τρίτο ή...ή ακόμη και στον ίδιο σου τον εαυτό! Μπορεί να ήταν και η ένταση, το πάθος της στιγμής! Η καινούρια εμπειρία...Ήταν όλα όμως πειρασμοί...πειρασμοί που δεν άντεξες να αφήσεις στην άκρη! Πειρασμοί στους οποίους υπέκυψες.. Δεν ήσουν αρκετά δυνατός ώστε να τους αποφύγεις ή δεν ήθελες?!?? Κι αν τους ξανασυηναντούσες θα υπέκυπτες πάλι?!?? Δεν θα είχες πάλι τη συγκίνηση της νέας εμπειρίας..θα το έκανες ωστόσο ξανα??
...φαντάζομαι για άλλους πειρασμούς η απάντηση θα είναι ναι, για άλλους όχι... σημαίνει όμως αυτό ότι οι πρώτοι άξιζαν και καλά έκανες και για τους δεύτερους θα έπρεπε να μετανιώνεις?!??

Δεν ξέρω αν ισχύει κτ τέτοιο... ξέρω όμως, πως τελικά -αν όχι όλες- οι περισσότερες πράξεις μας ελέγχονται από πειρασμούς στους οποίους υποκύπτουμε ή όχι...

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Θεωρία Νο27


Μπαίνω στο σπίτι τον χαιρετάω
κοντά του πάω και τον φιλώ
σ΄εκείνον λέω το σ΄αγαπάω
όμως σ΄εσένα το εννοώ

Κάποιον άλλον φιλάω κάποιον άλλον κοιτάζω
κάποιον άλλον αγκαλιάζω μα για σένα ζω
Κάποιον άλλον φιλάω τις στιγμές μου του δίνω
πλέον πεθαίνω για κείνον μα για σένα ζω

Εκείνον θα΄χω απέναντί μου
όμως εσένα θα ονειρευτώ
τη μέρα μπαίνω στη φυλακή μου
τη νύχτα βγαίνω στον ουρανό

Κάποιον άλλον φιλάω κάποιον άλλον κοιτάζω
κάποιον άλλον αγκαλιάζω μα για σένα ζω
Κάποιον άλλον φιλάω τις στιγμές μου του δίνω
πλέον πεθαίνω για κείνον μα για σένα ζω
Κάποιον άλλον φιλάω κάποιον άλλον κοιτάζω
κάποιον άλλον αγκαλιάζω μα για σένα ζω
κάποιον άλλον χωρίζω κάποιον άλλον πληγώνω
τελικά τον σκοτώνω και μαζί σου ζω...


...και ποιός θα το 'λεγε ότι θα το ένιωθα τοσο πολύ αυτό το τραγούδι ε?!

αχ, ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά...κι εγώ τι?ακόμα πιο ανόητη που τα ζητώ ακόμα...?!??

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Θεωρία Νο26: Δε χρωστάω σε κανενα.

Συχνά κάνουμε πράματα που δεν περιμέναμε ότι θα κάναμε, που δεν μας χαρακτηρίζουν κι όμως μας στιγματίζουν στα ματια κάποιων... Αν βέβαια δε μας χαρακτηρίζουν, γιατί τα κάνουμε?!
Κι αρχίζει ο προβληματισμοοος... και γιατί να σχηματίσουν γνώμη από μια πράξη της στιγμής?!? και γιατί να προσπαθήσω εγώ μετά να αλλάξω αυτή τη γνώμη?!?? τους χρωστάω κάτι?!?? όχι, δε νομίζω! Ωστόσο, γιατί με νοιάζει το τι θα πουν?!?? αφού εγώ αυτό ήθελα να κάνω... ή μήπως όχι?!?? αφού δεν είμαι εγώ αυτή...ενθουσιασμός της στιγμής?! αίσθηση της μάζας?! ανάγκη για διαφορετικές εμπειρίες?! το μότο μου "καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες"?! και πού πήγε το μότο "καλύτερα να μη μετανιώσεις για τπτ"...?!??
οχι όχι δε μετανιώνω...εεε, οκ ίσως για κάτιιι...αλλά και πάλι τι?! πρέπει να απολογηθώ?! σε ποιον και γιατί?? σε εσένα ή σε εκείνον-η? είστε καλύτεροι από μενα ή μήπως άγιοι?!??

. . . Το θέμα με αυτό το ποστ είναι ότι δεν ξέρω πού θέλω να καταλήξω.... στο ότι όλοι ασχολούνται με τις ζωές και τον χαρακτήρα των άλλων σα να μην εχουν δικιές τους ή στο γιατί κάνουμε πράματα που δε μας χαρακτηρίζουν....... !

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Θεωρία Νο25: Καλοκαιρινές διακοπέςςς για παντααααα !

Kαταρχάς συγγνώμη για την ασπλαχνη εγκατάλειψη του blog μου, αλλά η έμπνευσή μου είχε αρχίσει διακοπές πριν από εμενα...!!

summer photography Pictures, Images and Photos

Τελειώνει και ο Ιούλιος λοιπόν και θα μπούμε στον τελευταίο μήνα καλοκαιριού...με γεμάτες μπαταρίες λόγω διακοπών, γνωριμιών, βουτιών, καλοπέρασης ! Και είμαστε έτοιμοι να τις ξανααδειάσουμε στο river party, σε 3ημερα κι άλλων διακοπών αλλά ταυτόχρονα να τις ετοιμάσουμε φουλ γεμισμένες για το νέο χειμώνα που θα έρθει...που δεν ξέρουμε πού και πώς θα μας βρει,αλλά μας αρέσει αυτή η πρόκληση!

Προς το παρόν, ερωτευμένη με τη Σκιάθο και με πολύ κόσμο από εκεί! Εξάλλου αυτοί οι έρωτες, από μακρυά ή έστω των 2-3 ημερών από πιο κοντά, είναι οι καλύτεροι ! :D

heart watermelon Pictures, Images and Photos

το θέμα είναι όταν γυρνάς σπίτι...στην καθημερινότητα...στην γκρίνια, στη βροχή... και φυσικά στο facebook, όπου δεν μπορείς να αντισταθείς στο να ψάξεις τα νέα και τις φωτό κάποιων συγκερκιμένων ατόμων! και εκεί που έχεις φουλ διάθεση, έχεις περάσει υπέροχα(χωρίς να σημαίνει ότι δεν σκεφτόσουν αυτά τα άτομα!) βλέπεις κάτι, αρχίζεις να θερμαίνεσαι, να τσατίζεσαι, να ταράζεσαι, το στομάχι σου πάει πάνω κάτω και θες να αρχίσεις ν πετάς ό,τι βρεις μπροστά σου να ξεθυμάνεις! απ΄την άλλη σκέφτεσαι ότι μπορεί ν έκανες κι εσύ τέτοια και χειρότερα στις δικές σου διακοπές! Μετά, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να χαλαρώσεις... ότι τίποτα δεν τελειώνει έτσι εύκολα, άρα και οι διακοπές σου με τη διάθεσή σου στα ύψη της! Αποφασίζεις λοιπόν να γράψεις ένα καινούριο ποστ με καλοκαιρινή, ανεβασμένη διάθεση-όπου βέβαια θα υπάρχει και μια θέση για την κλασσική, αιώνια αγάπη σου που πάντα με τον έναν ή άλλον τρόπο σε κάνει να γράφεις γι'αυτή!- και έπειτα θα ντυθείς, θα ετοιμαστείς για μια όμορφη βραδιά στην πόλη σου πρωτού την ξανααφήσεις για νέες εμπειρίες...

...και κάπως έτσι, μ'ένα μεγάλο χαμόγελο, σας καληνυχτώ και σας εύχομαι καλό καλοκαίρι και υπέροχες διακοπές! και φυσικά, να είναι το καλοκαίρι σας !!!


Let's go... !
summer Pictures, Images and Photos

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Θεωρία Νο24: πέντε επιστολές..

Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω…
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω…
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω οτι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή
Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ' αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε
Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιός απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιός απ' τους δυό μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγώ, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή

Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πει θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το χες πει αρρωστημένο το χες πει καρναβάλι
και μην πεις οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περήφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε…

Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…

Καλοκαίρι έχει έρθει και γω μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα, λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου ‘λεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ‘ψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πες μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απελπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνιωσα κι ας είναι μαλακία
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και άδεια καλοκαιρινή πήρε ο γυρισμός σου
ίσως συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια με μένα να λες
γι’ αυτό παίρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές

Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα ν μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πεις
στο 'χα πεί θα είμαστε ξένοι, μου χες πει θα μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί για να χαλάσει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπωρο και τα γενέθλια σου
γι’ αυτό σου γράφω για να πω χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΕΙ

Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…

Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
Νοιώθω πως δεν άλλαξα και ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει απ' τα αντίο ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά γουστάρω που 'μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα όνειρο δεν μου έκανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακριά ο διάολος να τα πάρει
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ' αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιό ήταν τελικά από όλα το καλό μου
μα ξέρω έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου
δε γράφω τίποτα άλλο ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρει άλλο τρόπο για πει την ετυμηγορία
και με μοναξιάς ποινή θα λήξει η ιστορία
κλείνοντας να προσέχεις τίποτα άλλο μη σε νοιάζει
εσύ να σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρεις κάτι διαφορά εμάς να σου θυμίζει
κόψτου αμέσως τα φτερά καθόλου μην ελπίζει

Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει...

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Θεωρία Νο23: Υποχωρήσεις& συμβιβασμοί

Πρόκειται για ένα ποστ που θέλω εδώ και πολύ καιρό να γράψω, ομως κάθες φορά το διέγραφα γιατί απλά ένιωθα ότι δεν είχα έμπνευση και δεν μου άρεζαν αυτα που έγραφα! Ας ελπίσω αυτή τη φορά να πιάσει... Κι αν αυτό θεωρηθεί ο πρόλογος, ας προχωρήσω στο κυρίως θέμα!

Μια σχέση (οικγενειακή, φιλική, ερωτική) στηρίζεται στα θεμέλια που μπαίνουν...και για να αντέξει πρέπει να είναι γερά αυτά. Βέβαια αυτό προϋποθέτει χρόνο και θέληση.
Ωστόσο, εξίσου σημαντικές είναι οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί...με όρια φαντάζομαι όμως!
Όσο κι αν μοιάζουμε με κάποιον, αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνουμε σε όλα ή ότι είναι σίγουρη η σχέση μας! προσωπικά, μάλιστα, πιστεύω πως ο ένας πρέπει να συμπλησρώνει τον άλλον... όπως τα κομμάτια του παζλ: έχουν μεν κοινα σημεία, δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση τα ίδια! οι προϋποθεσεις όμως για να μείνουν ενωμενα ποιες είναι...? Μιλώντας για μια σχέση, έτσι?! Δε νομίζω να μπορώ να απαντήσω σ'αυτό για τη σχέση...κάθε ζευγάρι-παρέα-οικογένεια βάζει τους δικούς του κανόνες..οι οποίοι προφανώς πρέπει να ακολουθηθούν για την ορθή λειτουργία(εκτός αν είστε υποστηρικτές του ότι οι κανόνες υπάρχουν για να καταπατούνται!).. Για να ακολουθηθούν όμως, πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί και υποχωρήσεις...στον εγωισμό, σε πράματα που μας αρέσουν αλλά ενοχλούν τους υπόλοιπους... το θέμα όμως είναι να το κάνουν και οι άλλοι!
Κι επειδή-κακά τα ψέματα- παραπάνω την ερωτική σχεση έχω στο μυαλό μου(!) οι υποχωρήσεις πρέπει να γίνονται κι από τις δύο πλευρές... κι όχι μόνο στην αρχή, με τον έρωτα και τον ενθουσιασμό! πρέπει να συναντηθούν κάπου στη μέση τα δυο άτομα...ούτε ο ένας να την ξεπεράσει ούτε ο άλλος...το μυστικό είναι να φτάσεις στη μέση και ο άλλος να έρθει να σε βρει..επειδή το θέλει. Το να φτάσεις ως τη μέση, σημαίνει ίσως και ν'αλλάξεις κάποια πράματα στη συμπεριφορά σου, στο τρόπο ζωής σου...σε ορισμένα όμως επίπεδα...να μη φτάσεις δλδ σε σημείο "να χαθείς από το χάρτη"! Πάντα να κρατάς κάποια πράγματα για τον εαυτό σου... ίσως ακούγεται εγωιστικό, είναι όμως θέμα επιβίβωσης. Γιατί αν τον χάσεις τον εαυτό σου και μείνει μόνο ο άλλος...?? ή αν στη χείρηστη φύγει κι αυτός?!??
Συζητώντας το χθες με μια φίλη, μου είπε πως έτσι δε προσφέρεις στη σχέση..πρέπει να αφεθείς(πράμα με το οποίο συμφωνώ κι εγώ!!)...κι εξάλλου "αν δεν χαθείς για την αγάπη, τότε γιατι?!???"...αυτά ηταν τα λόγια της... όμορφα ε? χμμ...ναι, αν όχι για την αγάπη, τότε γιατι...?! καλό...δεν το είχα σκεφτεί... όλα αυτά περί όρια, πισινές κτλ αναιρούν το μότο "τα δίνω όλα κι ας καταστραφώ"... περίεργα τα πράματα ε? δλδ αν εχς κάποια μικρά όρια χάνεται η σχέση....?? κι εμείς δλδ που τα βγάλαμε τι καταλάβαμε?!? θέλω να πω, σίγουρα σε μια σχέση όσο περνά ο καιρός δένεσαι, εμπιστεύεσαι τον άλλον, θες να είστε μαζί, να προσπαθήσεις να σώσεις τη σχέση, να αλλάξεις ακόμα κι εσύ ο ίδιος για να μην τον/την χάσεις...όμως τι θ κερδίσεις τλκ απ'αυτό?? γιατί, αν ρωτήσεις τι χάνεις είναι τον εαυτό σου!! Να σ'αγαπάει και να είναι μαζί σου γι'αυτό που είσαι δε θες...? σιγουρα θα συμβιβαστείς με κάποια πράματα, όμως μέχρι πού?!?? ναι, θα αλλάξεις κ ίσως προς το καλύτερο! Αν όμως, γυρίσει μια μέρα κ σ πει: δεν είσαι αυτός/αυτή που γνώρισα... ?? τότε τι?? έτσι τον/την κράτησες κοντά σου?!?? μήπως σας έδιωξες και τους 2...?!???
Αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι... στη σχέση και στο χωρισμό είστε 2....φταίτε και οι 2... η απολυτότητα του ενός, η έλλειψη αυτοπεποίθησης του άλλου και οι διαρκείς υποχωρήσεις...
Οπότε, φτάνουμε και πάλι στη λυση της μέσης.... για πόσο όμως?? Πόσο θα μπορείς κι εσύ κι αυτός/αυτή?!?? ίσως για όσο υπάρχει αγάπη-έρωτας, θέληση, πίστη, ελπίδα...για όσο είστε "εμείς" κι όχι "εσύ και εγώ"...

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Θεωρία Νο22: "Να προσέχεις.."

Θεωρώ αυτή τη φράση πολύ τρυφερή :)
Προσωπικά τη λέω σε πολύ λίγα άτομα..τα οποία μάλιστα τ'αγαπώ πολύ !
Ωστόσο...όταν μου τη λένε...αναρωτιέμαι γιατί το κάνουνε... σίγουρα δείχνει ένα ενδιαφέρον κ είναι τρυφερόοο όμως...όμως να, μήπως υποδηλώνει ότι δε θα είναι εκεί αυτός-ή που το λέει να σε προσέχει και γι'αυτό στο ζητάει...?!??
who knows?! όπως και να 'χει είναι πολύ όμορφο να στο λένε :)

*take care*

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Θεωρία Νο21: Άτιτλο. [ή "οι αληθινοί εραστές ξανασυναντιούνται.."]

Δυο άνθρωποι που έχουν νιώσει μεγάλα και δυνατά συναισθήματα ο ένας για τον άλλο... μπορούν να τ'αφήσουν στην άκρη...?!?? Γίνεται όλο εκείνο το πάθος να έχει σβήσει...?!?? :/ Δεν το νομίζω...

...κι όσο αφορά εμάς(γιατί ναι, εξαιτίας μας το γράφω αυτό το ποστ!) πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει κάτι...κάτι δυνατό! Δε μ'αφήνεις όμως να καταλάβω τι... Τις λίγες φορές που τολμάμε να κοιταχτούμε στα μάτια είναι για λιγο...κι όμως αυτό το λίγο, κρύβει κάτι τοσοοο δυνατό! Να είναι απλά εκτίμηση?σεβασμός?λησμονιά?αγάπη?κι αν είναι αγάπη..είναι ερωτική ή φιλική...?

Μα κι όταν μ'ακουμπάς έστω για λίγο..το ρίγος που διαπερνάει όλο μου το κορμί μοιάζει με ηλεκτρικό ρεύμα![εσύ δεν το νιώθεις?!?] Πώς κάποτε τ'ακουμπούσες αυτό το σώμα από άκρη σ'άκρη με λατρεία και τώρα ίσα ίσα που τυχαίνει να συναντηθούν τα χέρια μας ή τα χείλη του ενός στα μάγουλα του άλλου...ή και τα σώματά μας για λίγο σε μια αγκαλιά-σε πιο σπάνιες περιπτώσεις! Γιατί όμως αυτές οι αγκαλιές διαρκούν τόσο λίγο...?Μήπως φοβόμαστε να μην ανάψει πάλι το πάθος μας...?Γιατί?? Έχει όντως σβήσει?!??

Δηλαδή, εσύ πώς μας βλέπεις: δυο φίλοι που κάποτε αγαπήθηκαν πολύ...?!??

>Πώς το καταφέρνεις πάντα και πάλι για σένα γράφω όμως..ε?! hah < Άντε, καλό μας καλοκαίρι ρε παιδιά !!!!

Θεωρία Νο20: Και μετά....?

Ωραία...έχουμε τελειώσει πανελλήνιες κι απολαμβάνουμε τη ζωή: βόλτες, καφέδες, ποτά, σπίτι για επιτραπέζια με τις ώρες, ύπνος, προγραμματισμός διακοπών...όλα υπέροχα!
και τα μηχανογραφικά?! πώς τα συμπληρώνεις αυτά?!? όταν έχεις κανα δυο χρόνια λες θα πάω εκεί και ξαφνικά όλοι σου λένε (κι ο ίδιος σου ο εαυτός δλδ!)σκεψου το ξανά...μήπως καλύτερα ν πας σ'αλλη σχολή? αλλά, ειδικά, έτσι όπως είμαστε πού ξέρω 'γω τι θα γίνει μετά από 5χρόνια που θα την τελειώσω τη ρημάδα?! κι αν αυτό, κι αν εκείνο, κι αν το άλλο...?!? πφφφφ... πραγματικά νιώθω μια τεράστια πίεση...με ή χωρίς λόγο δεν ξέρω!!! πίεση, άγχος, ανασφάλεια... :/ Γίνομαι κυκλοθυμική ! :S
πφφφφφφφ...πώς ξέρω τι να διαλέξω ε? :/ Οι γονείς μου όλο και κάτι παραπάνω ξέρουν αλλααα ε δεν γίνοτναι συγκεκριμένοι κι αυτοί! σκέψου αυτό κι εκείνο και ίσως σ δώσει πιο πολλές δυνατότητες...ποιο?και τι δυνατότητες?!?Και, εν πάσει περιπτώσει, μετά...??

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Θεωρία Νο19: τελικά, οι άνθρωποι αλλάζουν...?


Αρχικά αυτή τη φράση την έλεγα σε κατάφαση και μάλλον με λίγη ειρωνία... έχω όμως καιρό που αρχίζω να αναρωτιέμαι και μάλιστα να απαντάω καταφατικά στον εαυτό μου συνειδητοποιώντας πόσο δίκιο είχε ο άνθρωπος που ειρωνευόμουν...!!! :$ [συγγνώμη! :/]
Το σχεδόν σίγουρο λοιπόν είναι ότι όλοι μας αλλάζουμε...το θέμα είναι, όμως, πώς ή προς τα πού κατευθυνόμαστε με αυτές τις αλλαγές...:/...
Άτομα έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας ακόμα και καθημερινά θα μπορούσαμε να πούμε. Πόσοι απ'αυτούς είναι κάπως και αλλάζουν λόγω καταστάσεων, εμπειριών κτλ και πόσοι έδειχναν κάτι άλλο αρχικά...?ή εμείς δεν είδαμε εξαρχής τι ήταν...? Δηλαδή, τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι ή ο τρόπος που τους βλέπουμε εμείς?!?? πφφ...μπέρδεμα πολύ!

Εγώ η ίδια πιστεύω έχω αλλάξει... έχω σκληρύνει...βλέπω αλλιώς γεγονότα, καταστάσεις, ανθρώπους... μπορεί όχι μόνο πιο σκληρά-ψυχρά, αλλά και πάλι είμαι αλλιώς! Δεν εννοώ ότι δε μ'αρέσει ή ότι δεν αρέσει στους κοντινούς μου ανθρώπους-με τη λογική πως παίρνω στραβό δρόομο- εννοώ απλά ότι κι εγώ έχω αλλάξει..και ίσως συνεχίσω να αλλάζω! Άρα όντως οι άνθρωποι αλλάζουμε, ε? Αλλά δεν αποκλείεται και η φάση να μην καταλάβεις τον άλλο εξαρχής νομίζω...
Κι ας τα δεχτώ και τα δύο ρε παιδί μου... οι επιλογές μου ποιες είναι...? Οι πισινές για όλους και για όλα...?!?? Κι αν δεν μου πάει η καρδιά για κάποιον[γιατί τον ξέρω καλά κτλ κτλ] να κρατάω πισινή και την πάθω πολύ άσχημα...? [καλά να πάθεις ίσως πείτε...οκ!θα έχετε point, γιατί όπως λέει και η μαμά: ο χρόνος κοσκινίζει τις σχέσεις των ανθρωπων..] Και μετά? θα πρέπει να τον συγχωρήσω κιόλας αν γυρίσει πίσω(δε μιλάω για γκομενοδουλειές!!) ?? Ή να συνεχίσω τα τυπικά όταν βρισκόμαστε(γιατί προφανώς τα πολλά πολλά θα κοπούνε~!) σα να μην έγινε τίποτα και να κουβαλάω με περηφά
νεια τον τίτλο του "μαλάκα" ή του "θύματος" [για να μην βρίζω κιόλας:P] ?!?
Και ρε γαμώτο, αυτά τα άτομα...που αλλάζουν ή που αποδεικνύονται αλλιώτικα...λίγο τσίπα δεν έχουν πανω τους...?!? Μετά από τόσα και τόσα που έχετε περάσει μαζί και τους έχεις προσφέρει....πφφφ τι να πεις!
Δηλαδή, πάλι καταλήγουμε στις πισινές και τη σκληρότητα?!?? :S :/
Και πονάει τοσο πολύ αν
βλέπεις κάποιον που "κάποτε ήξερες, αλλά όχι τώρα πια"...

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο18: it's the first day of the rest of my life !

its my birthday Pictures, Images and Photos
hihi φοβερή η pic ε?! εξ ντιιι [xD]
Η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής μου λοιπόν, και επισήμως! Ναι, έκλεισα τα 18-γέρασα κι εγώ [πφφ:/] ! :P Δε θα σας κουράσω αυτή τη φορά[εκτός αν αλλάξω γνώμη στην πορεία!!! xD]
Είναι ωραίο να μεγαλώνεις...έχοντας δίπλα σου άτομα που τ'αγαπάς και σ'αγαπάνε (: Που σου φέρνουν δώρο ΙΟΝ(όχι lacta)γιατί είναι η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή..[ουυυυπς(!) αυτό μάλλον κάτι μας θύμισε ε...?! δε βαριέσαι, αναμνήσεις να υπάρχουν-τουλάχιστον αυτό σημαίνει πως κάποτε υπήρξε!] Που σου φέρνουν τούρτα για να τη φας με κουταλάκια, να λερώσεις τους καλεσμένους σου[=$] και να κεράσεις dj& barman! Που σε σηκώνουν αγκαλιά και σε φέρνουν σβούρα για να σου πουν χρόνια πολλά, παρά τα κιλάκια που έχεις πάρει! Που κάθε φορά που σηκώνουν το ποτήρι λένε "στην υγειά σου", "χρόνια πολλά" κι άλλες ευχές... Που έρχονται από τη Θεσαλλονίκη-ενώ ήταν 13 ώρες στο πολυτεχνείο!- μόνο για σένα...Και σου κάνουν μια μεγάλη αγκαλιά και σε περιμένουν να περάσεις κι εσύ εκεί [♥ | :) ] ! Που θυμώνουν που κάλεσες τον πρώην[οκ, με τα δίκια τους-δε λέω- αλλά και οι πρώην-αν όχι φίλοι- δεν μπορούν να παραμείνουν δυο άνθρωποι που αγαπάν κ εκτιμούν ο ένας τον άλλον και αφού χωρίσουν..?!?άσχετα που όταν ήσασταν μαζί σου έκανε ωραιότερα δώρα& αφιερώσεις =P] ! Άτομα που έρχονται από το Βόλο και σου κάνουν έκπληξη (ναι, ____ ήσουν ο ίδιος δώρο ακόμα κι αν το έλεγες για πλάκα χθες βράδυ!)... Που ενώ είναι πτώμα από προηγούμενο ξενύχτι και τρέξιμο στο γήπεδο έρχονται να σου ευχηθούν[μετά από 2-3 τηλέφωνα που τους γκρινιάζεις =P] Που σου λένε ότι σ'αγαπάνε και ξέρεις ότι το εννοούν !
Που χαίρονται πραγματικά που σε βλέπουν μετά από τόσο καιρό, σου ζητάνε πριν καλά καλά βρεθείτε να κανονίσετε τον επόμενο καφέ, ξέρουν τι θα σε ρωτήσουν[;)] και όταν φεύγουν σ'ευχαριστούν για τα μικροπράγματα που τους έχεις προσφέρει :')
Ναι, λοιπόν εχθές πέρασα π α ν έ μ ο ρ φ α ! Μπορεί αρχικά να το φανταζόμουν αλλιώς, αλλάαααα ήταν κι αυτό υπέροχο [οκ, αν βγάλουμε τη φαϊνή ιδέα για τα υποβρύχια..γκούχου γκούχου. :P]
Guys..σας αγαπάααααααωωω αλήθεια ρε! Ευχαριστώ πολύ για όλα
ακόμα μία φορά
Ευχαριστώ και για την υπέροχη e-card :D

Κι ας μου ευχηθώ κι εγώ... ! ;P
birthday Pictures, Images and Photos

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο17: fairytales..

FAIRIES Pictures, Images and Photos

διάβασα πριν λιγο σε ένα ποστ μιας κοπέλας:

"κ πώς τελειώνει ένα παραμύθι αν ακόμα δεν έχεις σκοτώσει τον δράκο του?! εύχεσαι να τον βρείς προφανώς....έστω κ αν πρέπει να ξαναδιαβάσεις απ'την αρχή το παραμύθι !!! :) "

μ'έβαλε λοιπόν σε σκέψεις... έχουν όλα τα παραμύθια δράκους...?!? ή μάλλον, είναι όλοι οι δράκοι κακοί...?!?? και μέχρι πόσες ας πούμε φορές θα διαβάσεις το ίδιο παραμύθι...?!? ακούγονται χαζά φαντάζομαι αλλααα πραγματικά μ'άρεσε τοσο πολύ έτσι που το έθεσε αλλά απ'την άλλη...πφφφ!τι κάθομαι και γράφω?!

το θέμα είναι, πως και η ζωή μας σαν παραμύθι πρέπει να αντιμετωπίζεται(ή μήπως είναι?!?)...και γι'αυτό έμεινα σ'αυτό... όμως, σ'αντίθεση με τα αγαπημένα μας παραμύθια, δεν έχει κάθε κεφάλαιό της πάντα καλό τέλος!! χμμμ..μπα, δεν έχω κ πολύ έμπνευση σήμερα ε?να τ'αφήσω καλύτερα...

κι όμως ρε γαμώτο! εγώ πιστύω στα παραμύθια!! στις νεράιδες και τα ροζ συννεφάκια!! ευτυχώς ή δυστυχώς... άσχετα αν το ροζ μετατρέπεται σε γκρι ή κάποιο άλλο χρώμα...άσχετα αν..αν ο πρίγκιπας δεν εμφανίζεται επάνω στο άλογο κι άσχετα απ το αν πρέπει ν ψάξω γι'αρκετά το δράκο ώστε να φτάσω στην "αλήθεια του παραμυθιού" !
Fairy Pictures, Images and Photos

Ωστόσο σ'αυτό το παραμύθι-της ζωής-δεν μπορείς να ξέρεις αν θα έχει ευχαριστο τέλος και αν θα ζεις εσύ καλά κι οι άλλοι καλύτερα ή το αντίστροφο... κι αμφιβάλλω αν θα μπορέσεις να το καταλάβεις έγκαιρα! Το μόνο που ξέρω είναι ότι καλό θα είναι να μην αναγνωρίζουμε την ευτυχία απ'το θόρυβο που κάνει φεύγοντας, αλλά πριν προλάβει να την κάνει με ελαφρά...!! Όπως επίσης σας προτρέπω να πιστεύεται στα παραμύθια και τα όνειρα, γιατι...γιατί πραγματοποιούνται καθημερινά...! =)

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο16: τελικά, η ζωή είναι ρόδα και γυρνάει ή ευθεία δίχως γυρισμό....??

photography Pictures, Images and Photos
Συχνά βλέπουμε σκηνές-ιστορίες-καταστάσεις να επαναλαμβάνονται με τα ίδια άτομα είτε στους ίδιους ρόλους είτε σ'αντίστροφους.. συχνά λέμε κοιτάω μπροστά κ συνεχίζω... τι απ'τα δύο ισχύει?!?? και τα δυο? αν ναι, τότε το μπροστά(η ευθεία) ταυτίζεται με τον κύκλο...?! αν ναι, τι σκατά μαθαίνουμε τόσα χρόνια γεωμετρία κι αναλυτική γεωμετρία κ γεωμετρικούς τόπους και και και...?! (χαχ δεν είναι τίποτα επηρεασμένη από πανελλήνιες!)
κι όμως ενώ όντως καταστάσεις επαναλαμβάνονται, εμείς επιμένουμε στην ευθεία...επιμένουμε να ελπίζουμε πως υπάρχει μόνο μπροστά! Εξάλλου ό,τι υπάρχει σε φωτογραφίες λέει πέρασε-έχει πεθάνει!Και για να υπάρχει στις φωτογραφίες προφανώς έχει συμβεί(ας βάλουμε στην άκρη τα μαγικά του photoshop!), άρα πέρασε-έφυγε... Κι ας παραθέσω εδώ πως οι φωτογραφίες είναι το μόνο σωσίβιο στον ωκεανό του τίποτα... αυτό άραγε είναι καλό ή κακό?!...Κι αφού κλείσω την παρένθεση, ας επανέλθω στην ευθεία...αφού εξηγήσω ότι το να βρίσκεσαι διαρκώς σε έναν κύκλο καταντάει βαρετό και κουραστικό! μάλιστα, ευθεία! μ'αρέσει αυτό-μου δίνει κουράγιο-μ'εξητάρει-μου αναπτύσσει την περιέργεια! οι παράδρομοι όμως?!
photography Pictures, Images and Photos
γιατί μη μου πείτε ότι είναι μια ξερή ευθεία...! όχι τίποτα άλλο, ξενέρωτη μια σκέτη ευθεία! να μην πεταχτεί κάτι ξαφνικά απ' το διπλανό στενάκι?!να μην έχει μια απότομη στροφή?!να μην εχεις να διαλέξεις δεξιά ή αριστερά(χωρίς κομματικά υποννοούμενα:P)?!?
Και σ'αυτό το σημείο να, κι αλλη ερώτηση: τι γίνεται με τους παράλληλους και τους κάθετους δρόμους?!?? οι πρώτοι δεν ενώνονται ποτέ κι οι δεύτεροι ενώνονται μόνο μια φορά...?έτσι πάει...? Τι να πει κανείς?! δύσκολη η "γεωμετρία" της ζωής!

Και πριν κλείσω, να μια ακόμη συσχέτιση ζωής και φωτογραφίας: Life. Pictures, Images and Photos

ναι, δεν το κρύβω, είμαι ερωτευμένη με τις φωτογραφίες!!

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο15: Η αρχή του τέλους..

...πλησιάζει! Όχι, δεν μιλάω για 2η παρουσία ή άλλα τέτοια χαζά!μιλάω για ευχάριστο τέλος που (επιτέλους!)έρχεται...για το ότι την Παρασκευή ξεκινάνε οι Πανελλήνιες και [προφανώς] θα τελειώσουν κιόλας!!! Είχα σκοπό να γράψω αρκετά, αλλά τελικά θα αρκεστώ απλά στο να πω: "Άντε και καλή τύχη μάγκες...!" ;)

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο14

Θλίψη. Φόβος. Απογοήτευση. Οργή. Αγανάκτηση.
κι άλλα πολλά μπορώ να προσθέσω...
τι γίνεται σ'αυτή τη χώρα? προς τα πού πάμε??
υπάρχει και πιο κάτω...??
Πραγματικά, δε χωράνε στο μυαλό μου όλα όσα συμβαίνουν...!Όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα :/
Όλοι κυριάρχοι κι όλοι επαναστάτες. Όλοι με μάσκες.
Όλοι φανατισμένοι. Όλοι έχουν δίκιο, ενώ οι άλλοι έχουν το άδικο.
Όλοι αξίζουν, ενώ οι άλλοι πρέπει να εξοντωθούν.
Έχουμε όμως αναρωτηθεί ποιοί είναι αυτοί οι "άλλοι"??
Μήπως δεν υπάρχουν καν?!
Πότε θα σταματήσουμε να είμαστε ατομιστές& εγωιστές στον υπέρτατο βαθμό??
Πότε θα σταματήσουμε να έίμαστε δολοφόνοι??
ναι, όλοι μας είμαστε-όχι μόνο αυτοί που έριξαν εχθες τις μολότοφ.
Είσαι κι εσύ που ήσουν δίπλα και δεν έκανες τίποτα.
\Είμαι κι εγώ που κάθομαι τώρα πολλά χιλιόμετρα μακριά και γράφω στον υπολογιστή μου, ενώ κάθομαι αναπαυτικά στην ωραία μου καρέκλα.
Είμαστε όλοι συνάδελφοι στην τρέλα λέει. Ναι, μιλαμε για τρέλα-για σχιζοφρένια.
Πότε κ πώς θα σταματήσει όλο αυτό??
Πότε θα καταλάβουμε οι Έλληνες ότι είμαστε "εμείς" κι όχι "εγώ" και πως πέρα από δικαιώματα έχουμε και υποχρεώσεις σ'αυτή τη ζωή?
Γιατί αυτές είναι που τα εξασφαλίζουν τα δικαιώματα, την τρέλα μου!
Γιατί δεν μας φταίνε οι πολιτικοί, αλλά εμείς που τους διαλέγουμε.Γιατί δε φταίει η εφορία, αλλά εμείς που "κλέβουμε" την εφορία.
Γιατί δεν έχουμε παιδεία, γι'αυτό. :/

Κι επειδή ήδη έχω πει πολλά, ενώ το super-girl μου τα καταφέρνει με λακονικότητα
->http://supergirlkod.blogspot.com/2010/05/blog-post.html

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο13: θέμα συγχρονισμού




Μάλλον η Σόνια έχει δίκιο...
Η αγάπη είναι θέμα συγχρονισμού. Δεν έχει νόημα να βρεις το κατάλληλο άτομο πολύ νωρίς ή πολύ αργά.

Ίσως έτσι εξηγούνται όλα... ή έστω πολλά !

Όλα σ'αυτή τη ζωή τελικά, φαίνεται, είναι θέμα συγχρονισμού...
όχι συμπτώσεων, συγχρονισμού.

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Θεωρία Νο12: ΣΥΝΕΝΟΧΟ ΣΤΟ ΦΟΝΟ ΔΕ ΘΑ ΜΕ 'ΧΕΤΕ.

Flower Color Splash Pictures, Images and Photos
"Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε"


Πόσο νόημα παίζει να έχουν αυτοί οι στίχοι και πόσο διαχρονικοί μπορεί να είναι...?! Νομίζω είναι ό,τι πρέπει για τη σημερινή-άθλια-θλιβερή κατάσταση.
Νομίζω πως αυτό πρέπει να κάνουμε: να αφήσουμε το νεκρό παρελθόν, να σκεφτούμε το μέλλον, αλλά να μείνουμε στο παρόν ώστε να σώσουμε ο,τιδήποτε-αν σώζετε.

και συνεχίζω να σιγοτραγουδώ: "..το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας... ξεγράψτε με απ'τα καταστιχά σας...στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας..."

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο11: Επειδή σας αγαπάω και σας αγαπάω.

Γνωρίζεις ανθρώπους για να δώσεις και να πάρεις ένα χαμόγελο, ένα απλό γεια ή ακόμα και μία μόνο ματιά...
Γνωρίσαμε ανθρώπους που μας αγάπησαν,
έρωτες που μας σημάδεψαν,
ανθρώπους που απλά μας βοήθησαν...
Όπως και να έχει είναι ωραίο να ξέρεις πως έχεις ανθρώπους που σ'αγαπάνε δίπλα σου,
άτομα που με τον τρόπο τους σημάδεψαν τη ζωή σου& χαίρεσαι που τους γνώρισες...
μάλιστα σήμερα, "αποφάσισα" (:Ρ) πως όταν είναι λίγα αυτά τα άτομα είναι καλύτερα και το εκτιμάς παραπάνω !
Λοιπόν, χαίρομαι που σας γνώρισα...δε θέλω να μείνετε όμως απλά ως κάποιοι που γνώρισα κάποτε...
Σας λατρεύω πραγματικά! Κι έστω από εδώ, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ...
Σας ευχαριστώ για όλα και για όσα...!

"& i'll be there for you..."
και ξέρω ότι θα είστε κι εσείς...:)

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο10: Μου λείπει...

...το μπάσκετ και το βόλλεϋ στις σχολικές αυλές τα απογεύματα,
το κρυφτό& το κυνηγητό στη γειτονιά,
η τηλεφωνική συνδιάσκεψη με τη φίλη απ' τις Σέρρες για ώρες,
το ξενύχτι μέχρι τελικής πτώσης,
ο ύπνος χωρίς ξυπνητήρι το σ/κ,
οι βόλτες με τις μπύρες στο παρκάκι,
η ξεγνοιασιά και η άθωότητα που είχα,
ο έρωτας,
το γέλιο,
η παρέα,
ένα καλό βιβλίο,
μια συναυλία από φιλαράκια όπου θα πάω πρώτη κ θα φύγω τελευταία,
το μπιλιάρδο[χμμ...αυτό μάλλον με 2-3 συγκεκριμένα άτομα! :$]
οι κουβέντες με κάποια συγκεκριμένα άτομα που δυστυχώς-ή ευτυχώς-δε βρισκόμαστε συχνά,
τα sleep-over,
τα πάρτυ στο σπίτι με πίτσα, πορτοκαλάδες κτλ και δωράκι στο τέλος,
οι dvd-nights μέχρι τελικής πτώσης,
οι χοροί του γυμνασίου,
τα μαθήματα χορού 2 και 3 φορές την εβδομάδα,
οι πολύωρες πρόβες για τις παραστάσεις χορού,
το ταξίδι στην Αγγλία[καλοκαίρι του 2005],
το φυτόριό μου-ή το θερμοκήπιο με τα τριαντάφυλλα που έλεγε και η Κατερίνα!- ,
τα μαλώματα με τον αδερφό μου(οκ, αυτά ίσως όχι και τόσο:P),
τα παραμύθια της γιαγιάς μου,
τα πειράγματα του Δημήτρη[:/],
τα σχέδια του παπού με το ασημένιο χαρτί απ' τα τσιγάρα,
ο Δημήτρης....
ο παππούς...

Να προσέχετε ο ένας τον άλλον-"αγαπούλες μου"...:')

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο9: Μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακιές συνήθειες(?)

Άντε τώρα να το εξήγήσεις κι αυτό! Λες κι όλα συνομοτούν για να μην ξεχάσω...!Που δεν ξεχνάω δλδ, αλλααααα να, εκεί που είπα είναι το τελευταίο που μ'απασχολεί, τσουπ!όλοι μαζί θυμήθηκαν να ρωτήσουν κάτι σχετικό-τι κάνει, αν θα έρθει... μα πού να ξέρω?! έχω χάσει τα ίχνη του...τώρα θα μου πεις, αν δεν ήθελες δεν θα τα έχανες...ε, ναι στην προκειμένη περίπτωση-νομίζω-το ήθελα! κι όπως είχα πει, σ'αυτή τη φάση είναι το τελευταίο που μ'απασχολεί. Κι όμως, οι καθηγητές, η μάνα μου, τα ζευγαράκια στη βιβλιοθήκη, η βιβλιοθήκη η ίδια όπου διαβάζαμε μαζί, οι ημερομηνίες, τα γεγονότα, τα τραγούδια....όλοι συνομοτούν να έρχεται διαρκώς στο μυαλό μου!! Μόνο εκεί όμως...
Και ιδού η απορία: έτσι είναι ή εγώ τα βρίσκω όλα αυτά ως αφορμές για να σε φέρω κ πάλι στο μυαλό μου...?!? ...Οι αληθηνοί εραστές, λέει, ξανασυναντιούνται...ανήκουμε άραγε σ'αυτούς-τους αληθινούς? Αλλά επίσης, οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, λέει-κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων-...
Κι αλήθεια, δεν ξέρω τι απ'τα δυο θέλω...και τα δυο τα επιθυμώ, και τα δυο τα φοβάμαι...!Ποιος ξέρει πώς θα τα φέρει όμως και πάλι η ζωή, ε?

Μονάχα εσύ να 'σαι καλά-μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ-μπορεί να ζούμε χωριστά-μα τότε ζήσαμε μια αγάπη...

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο8

Δευτέρα, 19 Απριλίου 2010.
Ώρα: 13:11.
Ίσως η τελευταία φορά που κάθομαι 6η ώρα στο σχολείο...!!! :Ο
Ίσως η τελευταία φορά που κάνω πληροφορική...!!!
Και τα συναισθήματα...? και πάλι ένα μίξερ.
Κάπου εδώ τελειώνει ένα ταξίδι 12 χρόνων...ο Νικολής από δω είναι γεμάτος χαρά!ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λέει! μαα..δεν είναι γλύκας?! xD
Εγώ...? εγώ είπαμε: μίξερ! Θέλω τόσο πολυ να τελειώσει...να νιώσω ελεύθερη! αλλά μετά? και μετά τι ρε παιδιά?? δεν θα εχω περισσότερες ευθύνες?! Αφήστε που φοβάμαι (ναι, έτσι είναι φοβάμαι:/) να βγω από τη γυάλινη σφαίρα που έχω κλειστεί τους τελευταίους μήνες...από τον αποστειρωμένο αυτό κόσμο της Γ'λυκείου...κ ίσως και γενικότερα της μαθήτριας!
Ωστόσο θέλω τοοοοοοοοοοοοοσοοοοο πολύ να τελειώσει αυτό(το λιώσιμο, το άγχος,τα πρέπει=@) &μετά-> φοιτήτρια!!! τι ωραίο που ακούγεται, ε? :)
Ουφ! φτάνει πια με το μετά! Τώρα, τώρα είναι το θέμα τι κάνω!
Τώρα λοιπόν, ας απολαύσω το τελευταίο σχολικό μάθημα πληροφορικής και μάλιστα της 6ης ώρας...!!!
Adios amigos :)))

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο7: μικροσοπικά πραγματάκια (*.*)

Είναι πράγματα σ'αυτή τη ζωή που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός! Ζωντανός& ευτυχισμένος!
Δεν τους πολυδίνεις όμως σημασία και συνήθως αναγνωρίζεις την ευτυχία από το θόρυβο που κάνει φεύγοντας...
Μπορεί να είναι ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια κουβέντα από συγγενή, φίλο ή κι απλό γνωστό...μπορεί να είναι μια εκδρομή με παρέα ή και μόνος...ένα λουλούδι που ανθίζει, μια βόλτα στη βροχή ή οι στίχοι ενός τραγουδιού...το φαγητό της μαμάς και "αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς"...
Εγώ λοιπόν, σεβόμενη τον εαυτό μου, προσπαθώ να ζήσω τον προσωπικό μου μύθο παρατηρόντας& εκτιμώντας όλες αυτές τις μικρές στιγμές, που δεν πρόκειται όμως να γυρίσουν πίσω...και δεν υπάρχει καμιά άλλη που να πιστεύει τόσο σ'αυτά τα μικροσκοπικά πραγματάκια -που λέει κ η Νάντια♥ κι επίσης λέει ότι γι'αυτό σου λείπω...κάτι ξέρει ελπίζω:P-!
Και ναι, μπορώ και είμαι ευτυχισμένη..γιατί δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για να είμαι απ'ότι τώρα!!! Εξάλλου, αν όχι τώρα πότε?!
Π α ρ α τ η ρ ή σ τ ε , γ ε υ τ ε ί τ ε , ζ ε ί σ τ ε . . . !


Υ.Γ. πραγματικά δεν ξέρω αν είναι εντελώς ηλίθια αυτή η ανάρτηση, αλλά με είχε εμπνεύσει η Νάντια μου, που την υπεραγαπώ και πιστεύει κι αυτή σε μικροσκοπικά πραγματάκια& δεν θα χαθούμε ρεεεεε!!! <333angel Pictures, Images and Photos

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο6: Ποιό είναι το καλύτερο μέρος μιας τούρτας...?


Αλήθεια, εσάς ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος σε μια τούρτα...?!??
Άλλοι θέλουν απ'την άκρη, άλλοι απ'τη μέση...ένας συμμαθητής μου πάντα τρώει μόνο την κρέμα(ή σοκολάτα ανάλογα με το τι έχει!)από πάνω πάνω-όχι το πανδεσπάνι !
Κι εγώ χθες για πρώτη φορά αναρωτήθηκα...ποιο να είναι το καλύτερο μέρος της τούρτας...?!?Ολόκληρη ή μήπως το κερασάκι στην κορυφή της....?!???

[κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε !!!] angel Pictures, Images and Photos

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Το μονόγραμμα [αποσπάσματα]




Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς?
Κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδάω για αυτά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα "πίστεψέ με" και τα "μη".
Μια στον αέρα μιας τη μουσική, εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω, κλαίω για το σώμα που άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα.
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος από παντού, για σένα μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια και έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού, σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις, πως φιλάς. Πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε".

Πάντα εμείς το φως και η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι, πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ’ αγαπάω και σ’ αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή που πια δεν έχω τίποτα άλλο μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από ‘σένα και να με χτυπά η φωνή μου, να μυρίζω από ‘σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς?
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτό αγάπη μου να μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα.
Είναι νωρίς μέσα στον κόσμο αυτό, μ’ ακούς?

Είμαι εγώ μ’ ακούς ? Σ’ αγαπάω μ’ ακούς?
Πού μ’ αφήνεις, πού πας, μ’ ακούς?
Θα ‘ρθει μια μέρα, μ’ ακούς? Για μας, μ’ ακούς?
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς?
΄Η κανείς ή κι οι δυο μαζί, μ’ ακούς ?
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς?
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε ο ίδιος, μ’ ακούς? Και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς? Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς?
Μες στη μέση της θάλασσας από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς?
Είμαι εγώ που φωνάζω και είμαι εγώ που κλαίω, μ’ ακούς?
Σ ’αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ’ ακούς ?

[Οδυσσέας Ελύτης]

<3

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο5: Αχχχ...(δεν θα μπορούσε να έχει άλλο τίτλο!)

...ξεκινάω να γράψω χωρίς να ξέρω τι, πέρα απ'το αχχχχχχχ.... !!!Λοιποοοον....!
Ααααχχχχχχχ...! τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες?! αχαχαχ πω πωωω μ'έπιασε υπερένταση-έχω ένα χαζό χαμόγελο κι επίσης χαζογελάω με τα πάντα!! Όχι, όχι, δν ήπια μπάφο ρεε...!!αχαχαα αλλά κι εσύ ναρκωτικό είσαι...!!!:$ Κι όσο κι αν προσπαθώ να τ'αλλάξω ο εθισμός δν φεύγει...! Ό,τι κι αν λέω ή κάνω, μόλις σε δω...!αααααχχχχχ...να τα πάλι να αχ κ βαχ:P Ξέρεις πόσο όμορφος είσαι...? Πόσο σου πάει το άσπρο...?όπως κι όλα τα χρώματα!! Πόσο μ'αρέσει να με πειράζεις...?κ πόσο μου λείπει δλδ...!?! αχ αχ αχχχχχ..τραγική ειρωνία έτσι?! Λίγα λεπτά πριν να λέω: "ε, οκ, μια χαρά είμαι..οκ, ποτέ δεν ξέρεις, αλλά...!" κ λίγα βήματα παραπέρα...:| Ελπίζω να μην είδες πως σφίχτηκα πάνω στη φίλη μου όταν σε ειδα!πω πωωω:$ τελικά, όσο περνάει ο καιρός μου λείπεις παραπάνω θαρρώ...όπως επίσης ομορφαίνεις όλο και παραπάνω...! αχ αχχχ Τί θα κάνω εγώ μ'εσένα ε?μου λες, τι? τι θα γίνει με εμάς?? ή μήπως δεν υπαρχουμε πια...?μ'εχεις ξεχάσει& δεν μ'αγαπάς...? *.*

i Miss you Pictures, Images and Photos

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο4: time is running out

36 βδομάδες...ποιος θα το 'λεγε πως θα είχαμε φτάσει κιόλας στις 6...??για την ακρίβεια λίγο γιγότερο από 6 !!
Η πρώτη αναφορά στην αντίστροφη μέτρηση έγινε από τον Πάνο, τον Αύγουστο...δεν είχα καλά καλά αρχίσει και τσουπ!αυτός μου μιλούσε για το πότε θα τελειώσω..!!!αλλά το είπε με ωραίο τρόπο-δεν μπορώ να πω! "Πώς νιώθεις που σε 36 εβδομάδες θα είσαι φοιτήτρια...?" WOW !!! ακούστηκε ωραίοοοοο-συνάμα κι αγχωτικό αν το καλοσκεφτόμουν!
εν πάσει περιπτώσει, από τις 36 εβδομάδες(9μήνες δλδ-πωπωωωω εγώ και οι έγκυοι!!χιχι)φτάσαμε σήμερα στις 6(στους 2 δλδ μόνο μήνες-άντε μ'έναν πόνο!!! xD)...κι ενώ όλα έγιναν τοσοοο γρήγορα ήτανε τοοοοσααα πολλά αυτά που έγιναν! όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε όταν κοιτάμε πίσω στο χρόνο...
...προχθές ψάχνοντας κάτι σ'ένα συρτάρι μου, ανακάλυψα 3τετράδια...το ένα ήταν λεύκωμα από το δημοτικό και την 1η-2α γυμνασίου...ωραίες εποχές!:P τα άλλα δύο ε? Το ένα ήταν το τετράδιο της έκθεσης που είχα στην έκτη δημοτικού! :o Ποιός θα το φανταζόταν!δεν μπορώ να πω, καλά έγραφα!!! Κι όχι, για να μη νομίζετε, το άλλο τετράδιο ήταν ένα παραμύθι που είχα ξεκινήσει να γράφω παρακαλώ!!!ναι, μάλιστα, παραμύθι! "Οι ιστορίες της μικρής Χριστίνας" (μα καλά, γιατί δεν είχα βάλει ένα πιο παραμυθένιο όνομα...?!)...και είχα γράψει 7 κεφάλαια!!βέβαια έχει μείνει ανολοκλήρωτο,αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση!...
Ας κλείσω όμως αυτή την παρένθεση,γιατί έχουν περάσει 6χρόνια από τότε και τώρα είμαστε στις -6εβδομάδες...!!χαχα ναι, σε 41 μέρες δίνω πανελλήνιες-εγώ κι οι συμμαθητές μου σ'όλοι την Ελλάδα! Όχι, δεν είναι το ότι αγχώνομαι που έφτασε ο καιρός, γιατί όπως είπα κι όπως ξέρουμε όλοι θα περάσουν κι αυτές οι μέρες χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι! Πες λοιπόν ότι περνάνε οι μέρες κι ότι γράφουμε και Πανελλήνιες(καλά ελπίζω Παναγίτσα μου!)και περνάμε και στη σχολή που θελουμε...ή σε κάποια σχολή εν πάσει περιπτώσει, την οποία με τον καιρό(ο οποίος τρέχει-αυτός κι ο Κεντέρης ένα πράμα:P)την τελειώνουμε και παίρνουμε το πτυχίο μας! Και μετά...? να 'μαστε πάλι στα παιδικά χρόνια...αυτή δεν είναι η ερώτηση των παιδιών όταν ακούνε ένα παραμύθι...?! Μόνο που τώρα δεν είναι παραμύθι και η απάντηση δεν είναι "..και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..." Η απάντηση είναι "δεν ξέρω." Ουτε εγώ ξέρω ούτε εσύ ούτε ο Γιωργάκης ούτε καν1 ! Αλλά γιατί έτσι? Αν και, να σου πω?δεν με νοιάζει το γιατί πλέον!με νοιάζει το "έτσι". Γιατί "έτσι" δεν ξέρω αν θα έχω δουλειά για να βγάζω έστω το ψωμί μου, να βοηθήσω τους γονείς μου ή να συντηρήσω μια κάποια οικογένεια. Αλλά τι λέω?!και να έχω καποια δουλειά τα χρήματά που θα βγάζω θα είναι για να τα τρώνε άλλοι-χωρίς να ξέρω ποιοί,γιατί&πώς! Κι όμως, έχουμε πέσει όλοι με τα μούτρα στο τριπάκι του να γράψουμε καλά στις πανελλήνιες για να μπούμε σε μια "καλή" σχολή...λες κι αυτό θα εξασφαλίσει το μέλλον! Έτσι που τα κάνατε ρε, θα υπάρχει μέλλον...?!?

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Θεωρία Νο3: ..before you start pointing fingers, make sure your hands are clean.

Έχω κουραστεί. Έχω κουραστεί να πρέπει να αποδεικνύω συνέχεια ποια είμαι και τι κάνω σε άτομα που ούτε καν γνωρίζω κι ούτε με ενδιαφέρουν! Φυσικά και δεν είμαι υποχρεωμένη να δίνω εξηγήσεις σε κανένα για αυτά που πιστεύω ή κάνω-αλλά δε γίνεται κιόλας να κάθομαι απαθής και ν'ακούω λόγια...λόγια μεγάλα και παχιά που λέγονται για μένα από άτομα που δεν με γνωρίζουν ή που έχουμε ανταλλάξει μόνο λίγες λέξεις!
Ok, κι εγώ έχω κριτικάρει άτομα και καταστάσεις για τα οποία δεν είχα στην ουσία γνώση, αλλά κάποια στιγμή ωρίμασα-το σταμάτησα! Είναι κάτι που σίγουρα δεν αρέσει σε κανέναν..ούτε σε σένα που το κάνεις διαρκώς...για την ακρίβεια ειδικά σε σένα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί! κι όμως συνεχίζεις απτόητη...όμως φτάνει πια ρε κορίτσι μου!δικιά σου ζωή δεν έχεις ν'ασχοληθείς?? Άσε που ό,τι κάνω δεν είναι δυνατόν να έχει σχέση με τον δικό σου μικροσκοπικό κόσμο!!!!! Δεν κινείται η Γη γύρω από σένα!
Δεν τους νοιάζει όλους αν πίνεις μόνο Starbucks(λες κι έχει και στο χωριό σου!)κι αν ξενερώνεις εύκολα ενώ η παρέα περνάει καλα...δεν ξέραμε,μήπως να το διαλύσουμε το παρτάκι για να νιώσεις καλύτερα?!
Δεν ασχολούνται όλοι με το ποιον πηδήχτηκες χθες βράδυ ή το καλοκαίρι κι αν κεράστωσες τον γκόμενο σου....!Είναι δική σου υπόθεση αυτό και δεν μας απασχολεί. Εσένα, γιατί ο αυτοσκοπός σου είναι να ανακαλύψεις ακόμα και τι εσώρουχα φορούσε ο καθένας μας εκείνη τη στιγμή?!??
Επίσης, δε θέλουν όλες να σου κλέψουν το γκόμενο που εσύ παράτησες για κάποιον άλλο...!!!! Γιατί ξερεις? υπάρχουν άτομα που αυτόν τον πρώην γκόμενό σου τον αγαπάνε και θα έκαναν τα πάντα γι'αυτόν.Που θέλουν να είναι καλά, χαρούμενος κι ευτυχισμένος.Που δε θέλουν να τον χάσουν και του το δείχνουν και το επιδιώκουν. Που δεν το παίζουν μία άσπρο και μία μαύρο για να τραβήξουν την προσοχή,αλλά είναι πάντα εκεί...πάντα μαζί του ως ΦΙΛΟΙ κι όχι ως "φίλοι" .

...Μπορώ να συνεχίσω...αλλά μήπως κι αυτά παραείναι πολλά και τζάμπα χρόνο σας αφιέρωσα πάλι...?

Φιλιά στα δόντια που έλεγε κι ένας γνωστός μου...κάτσι θα 'ξερε! =)

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Θεωρία Νο2: Γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει δεν μπορώ...



Το έχεις νιώσει κι εσύ, έτσι…;

Αυτό το τρέμουλο στα χέρια σου…τον κόμπο στο στομάχι σου και την επέκταση αυτού σε ρίγος σε όλο σου το σώμα…

Ναι, μιλώ για το μούδιασμα στους ώμους σου και στα πόδια… Γι’ αυτό που, αν κάθεσαι νιώθεις πως αν σηκωθείς τα πόδια σου δεν θα σε κρατήσουν κι αν είσαι όρθιος δεν θα μπορέσεις να κάνεις άλλο ένα βήμα και θα σωριαστείς στο πάτωμα!

Να, που σκέφτεσαι το χέρι του να πάει να σ’ αγκαλιάσει ξανά και παραλύεις και πάλι από ρίγος σ’ όλο σου το σώμα ενώ η καρδιά σου κοντεύει να ξεριζωθεί! Που τώρα σου έρχονται εικόνες…εικόνες μ’ εσάς…με χαμόγελα…μ’ αυτό που είχατε…

Να, σαν εκείνη που σου κρατούσε το χέρι μέσα στο χιόνι… ή όπως τότε που ξαπλώσατε για να δείτε τα’ αστέρια… ή ακόμα κι εκείνο το παθιασμένο φιλί μες στη βροχή-τότε που δε φορούσε την κουκούλα του ώστε να βρέχεστε και οι δύο μαζί!

Τότε που σ’ αποκάλεσε «ζωή του»…και τότε που σου πρωτοείπε «σ’ αγαπάω»…κι εσύ γέλασες(τι ανόητο κοριτσάκι!-θα σκέφτηκε…)… Αλλά και κάθε φορά που σου έλεγε «σ’ αγαπάω»…κι εσύ τότε χαμογελούσες… πόσο θα ‘θελες να χαμογελάσεις και τώρα ε…; χωρίς λόγο…απλά επειδή σε κοιτάει!

Αχ! το τραγούδι τελειώνει… “can’t stop loving you…”… -ναι, όλα αυτά ακούγοντας ένα τραγούδι! σου έχει συμβεί κι εσένα, έτσι ; όμως το ρίγος δε λέει να σταματήσει…ούτε το υπέροχο χαμόγελό σου που βλέπω-ή έστω που θυμάμαι-λέει να φύγει !

Κι ωπ! Κι αυτό το τραγούδι σε θυμίζει! Αλλά ποιόν πάω να ξεγελάσω;! Όλα εσένα θυμίζουν!! Εσένα και τις υπέροχες στιγμές μας… κι αν οι δρόμοι μας χωρίσαν…οι στιγμές αυτές είναι δικές μας και θα παραμείνουν…κι ίσως-πού ξέρεις;!-κάποτε βρεθείς πίσω από την πόρτα ή το παράθυρο που θ’ανοίξω!

Μέχρι τότε να ξέρεις…μου λείπουμε, μα παραπάνω μου λείπεις εσύ…&σ’αγαπάω…

Να χαμογελάς πάντα…

&να προσέχεις…

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Θεωρία Νο 1: Λούνα Παρκ

carnival ride 1 Pictures, Images and Photos

Ποιος ο λόγος της ύπαρξής σου αν δεν μπορείς ν'αποβάλλεις τους κανόνες που δεν σ'αφήνουν να νιώθεις ζωντανή... ?
Μια σχέση(όχι μόνο ερωτκή!)πρέπει να τη βλέπεις σαν τρενάκι του λούνα πάρκ! θ'ανέβω αν υπάρχει κάποιος να μου κρατήσει το χέρι...Αν τύχει και το αφήσει, θα ξέρω πως έτσι κι αλλιώς κάποτε η βόλτα θα τελείωνε...! θα κατέβω, θα πατήσω στη γη κι εκεί θα βρω ανθρώπους που μ'αγαπούν και πάγκους με μαλλί της γριάς και γλυφιντζούρια. Την επόμενη φορά θα βρω άλλο χέρι..και μετά ακόμη ένα...κι ίσως κάποια μέρα να βρω αυτόν που θα κάνει ως το τέλος τη διαδρομή κρατώντας με όχι μόνο απ'το χέρι αλλά μέσα στην αγκαλιά του! Ίσως όταν κατέβουμε να με αφήσει-ή να τον αφήσω εγώ!-αλλά θα έχει μείνει τουλάχιστον μέχρι να πατήσω τα πόδια μου γερά στη γη και να πάψω να φοβάμαι.

Δεν μπορεί κανείς να με κάνει να μη ζήσω. Γιατί μ'αρέσει να κρίνω μόνη μου αν ο χρόνος μου πήγε χαμένος ή όχι.
Το "για πάντα" είναι όμορφο αλλά σπάνιο...γι'αυτό κι έχει τόσο μεγάλη αξία! Μπορώ να υποσχεθώ μόνο το "για όσο". Μπορώ να υποσχεθώ ότι θα κρατάω το χέρι σου σφιχτά και δεν θα το αφήσω μέχρι κάποιος απ'τους δυο μας να θελήσει να κρατήσει ένα άλλο χέρι ή να προχωρήσει μόνος του...