Για την Εύα ήταν το μήλο...
Για τον Ιούδα τα 30αργύρια...
Για σένα, άραγε, τι...??
Πόσες φορές έκανες κάτι το οποίο σκεφτόσουν καιρό μετά αν έπρεπε ή όχι να είχες κάνει...??Πόσες πάλι ήταν κάτι που δεν τόλμησες κι αργότερα είπες "έπρεπε να το είχα κάνει"...??
Κι αν γυρίσεις τώρα και σκεφτείς, σ'όλες αυτές τις περιπτώσεις όλο και κάτι υπήρχε στο οποίο υπέκυπτες και οδηγούσουν σ'αυτή τν πράξη που αναλογιζόσουν για καιρό μετά αν έπρεπε ή όχι να είχες κάνει...
Τη μία για να αποδείξεις κάτι σε φίλους-ες, παρέα... μετά για να φανείς cool στο αγορι που σου άρεζε...για να αποδείξεις κάτι στους γονείς σου, σε κάποιον τρίτο ή...ή ακόμη και στον ίδιο σου τον εαυτό! Μπορεί να ήταν και η ένταση, το πάθος της στιγμής! Η καινούρια εμπειρία...Ήταν όλα όμως πειρασμοί...πειρασμοί που δεν άντεξες να αφήσεις στην άκρη! Πειρασμοί στους οποίους υπέκυψες.. Δεν ήσουν αρκετά δυνατός ώστε να τους αποφύγεις ή δεν ήθελες?!?? Κι αν τους ξανασυηναντούσες θα υπέκυπτες πάλι?!?? Δεν θα είχες πάλι τη συγκίνηση της νέας εμπειρίας..θα το έκανες ωστόσο ξανα??
...φαντάζομαι για άλλους πειρασμούς η απάντηση θα είναι ναι, για άλλους όχι... σημαίνει όμως αυτό ότι οι πρώτοι άξιζαν και καλά έκανες και για τους δεύτερους θα έπρεπε να μετανιώνεις?!??
Δεν ξέρω αν ισχύει κτ τέτοιο... ξέρω όμως, πως τελικά -αν όχι όλες- οι περισσότερες πράξεις μας ελέγχονται από πειρασμούς στους οποίους υποκύπτουμε ή όχι...