Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Θεωρία Νο2: Γιατί το τραγούδι αυτό πάντα να λέει δεν μπορώ...



Το έχεις νιώσει κι εσύ, έτσι…;

Αυτό το τρέμουλο στα χέρια σου…τον κόμπο στο στομάχι σου και την επέκταση αυτού σε ρίγος σε όλο σου το σώμα…

Ναι, μιλώ για το μούδιασμα στους ώμους σου και στα πόδια… Γι’ αυτό που, αν κάθεσαι νιώθεις πως αν σηκωθείς τα πόδια σου δεν θα σε κρατήσουν κι αν είσαι όρθιος δεν θα μπορέσεις να κάνεις άλλο ένα βήμα και θα σωριαστείς στο πάτωμα!

Να, που σκέφτεσαι το χέρι του να πάει να σ’ αγκαλιάσει ξανά και παραλύεις και πάλι από ρίγος σ’ όλο σου το σώμα ενώ η καρδιά σου κοντεύει να ξεριζωθεί! Που τώρα σου έρχονται εικόνες…εικόνες μ’ εσάς…με χαμόγελα…μ’ αυτό που είχατε…

Να, σαν εκείνη που σου κρατούσε το χέρι μέσα στο χιόνι… ή όπως τότε που ξαπλώσατε για να δείτε τα’ αστέρια… ή ακόμα κι εκείνο το παθιασμένο φιλί μες στη βροχή-τότε που δε φορούσε την κουκούλα του ώστε να βρέχεστε και οι δύο μαζί!

Τότε που σ’ αποκάλεσε «ζωή του»…και τότε που σου πρωτοείπε «σ’ αγαπάω»…κι εσύ γέλασες(τι ανόητο κοριτσάκι!-θα σκέφτηκε…)… Αλλά και κάθε φορά που σου έλεγε «σ’ αγαπάω»…κι εσύ τότε χαμογελούσες… πόσο θα ‘θελες να χαμογελάσεις και τώρα ε…; χωρίς λόγο…απλά επειδή σε κοιτάει!

Αχ! το τραγούδι τελειώνει… “can’t stop loving you…”… -ναι, όλα αυτά ακούγοντας ένα τραγούδι! σου έχει συμβεί κι εσένα, έτσι ; όμως το ρίγος δε λέει να σταματήσει…ούτε το υπέροχο χαμόγελό σου που βλέπω-ή έστω που θυμάμαι-λέει να φύγει !

Κι ωπ! Κι αυτό το τραγούδι σε θυμίζει! Αλλά ποιόν πάω να ξεγελάσω;! Όλα εσένα θυμίζουν!! Εσένα και τις υπέροχες στιγμές μας… κι αν οι δρόμοι μας χωρίσαν…οι στιγμές αυτές είναι δικές μας και θα παραμείνουν…κι ίσως-πού ξέρεις;!-κάποτε βρεθείς πίσω από την πόρτα ή το παράθυρο που θ’ανοίξω!

Μέχρι τότε να ξέρεις…μου λείπουμε, μα παραπάνω μου λείπεις εσύ…&σ’αγαπάω…

Να χαμογελάς πάντα…

&να προσέχεις…

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Θεωρία Νο 1: Λούνα Παρκ

carnival ride 1 Pictures, Images and Photos

Ποιος ο λόγος της ύπαρξής σου αν δεν μπορείς ν'αποβάλλεις τους κανόνες που δεν σ'αφήνουν να νιώθεις ζωντανή... ?
Μια σχέση(όχι μόνο ερωτκή!)πρέπει να τη βλέπεις σαν τρενάκι του λούνα πάρκ! θ'ανέβω αν υπάρχει κάποιος να μου κρατήσει το χέρι...Αν τύχει και το αφήσει, θα ξέρω πως έτσι κι αλλιώς κάποτε η βόλτα θα τελείωνε...! θα κατέβω, θα πατήσω στη γη κι εκεί θα βρω ανθρώπους που μ'αγαπούν και πάγκους με μαλλί της γριάς και γλυφιντζούρια. Την επόμενη φορά θα βρω άλλο χέρι..και μετά ακόμη ένα...κι ίσως κάποια μέρα να βρω αυτόν που θα κάνει ως το τέλος τη διαδρομή κρατώντας με όχι μόνο απ'το χέρι αλλά μέσα στην αγκαλιά του! Ίσως όταν κατέβουμε να με αφήσει-ή να τον αφήσω εγώ!-αλλά θα έχει μείνει τουλάχιστον μέχρι να πατήσω τα πόδια μου γερά στη γη και να πάψω να φοβάμαι.

Δεν μπορεί κανείς να με κάνει να μη ζήσω. Γιατί μ'αρέσει να κρίνω μόνη μου αν ο χρόνος μου πήγε χαμένος ή όχι.
Το "για πάντα" είναι όμορφο αλλά σπάνιο...γι'αυτό κι έχει τόσο μεγάλη αξία! Μπορώ να υποσχεθώ μόνο το "για όσο". Μπορώ να υποσχεθώ ότι θα κρατάω το χέρι σου σφιχτά και δεν θα το αφήσω μέχρι κάποιος απ'τους δυο μας να θελήσει να κρατήσει ένα άλλο χέρι ή να προχωρήσει μόνος του...