Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Θεωρία Νο21: Άτιτλο. [ή "οι αληθινοί εραστές ξανασυναντιούνται.."]

Δυο άνθρωποι που έχουν νιώσει μεγάλα και δυνατά συναισθήματα ο ένας για τον άλλο... μπορούν να τ'αφήσουν στην άκρη...?!?? Γίνεται όλο εκείνο το πάθος να έχει σβήσει...?!?? :/ Δεν το νομίζω...

...κι όσο αφορά εμάς(γιατί ναι, εξαιτίας μας το γράφω αυτό το ποστ!) πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει κάτι...κάτι δυνατό! Δε μ'αφήνεις όμως να καταλάβω τι... Τις λίγες φορές που τολμάμε να κοιταχτούμε στα μάτια είναι για λιγο...κι όμως αυτό το λίγο, κρύβει κάτι τοσοοο δυνατό! Να είναι απλά εκτίμηση?σεβασμός?λησμονιά?αγάπη?κι αν είναι αγάπη..είναι ερωτική ή φιλική...?

Μα κι όταν μ'ακουμπάς έστω για λίγο..το ρίγος που διαπερνάει όλο μου το κορμί μοιάζει με ηλεκτρικό ρεύμα![εσύ δεν το νιώθεις?!?] Πώς κάποτε τ'ακουμπούσες αυτό το σώμα από άκρη σ'άκρη με λατρεία και τώρα ίσα ίσα που τυχαίνει να συναντηθούν τα χέρια μας ή τα χείλη του ενός στα μάγουλα του άλλου...ή και τα σώματά μας για λίγο σε μια αγκαλιά-σε πιο σπάνιες περιπτώσεις! Γιατί όμως αυτές οι αγκαλιές διαρκούν τόσο λίγο...?Μήπως φοβόμαστε να μην ανάψει πάλι το πάθος μας...?Γιατί?? Έχει όντως σβήσει?!??

Δηλαδή, εσύ πώς μας βλέπεις: δυο φίλοι που κάποτε αγαπήθηκαν πολύ...?!??

>Πώς το καταφέρνεις πάντα και πάλι για σένα γράφω όμως..ε?! hah < Άντε, καλό μας καλοκαίρι ρε παιδιά !!!!

2 σχόλια:

  1. Η αληθινη αγαπη, οποια κι αν ειναι αυτη δεν σβηνει με τιποτα..Ακομα και τα απομειναρια θυμιζουν πολλα..
    Μπορεις λοιπον να ξανααναψεις τη φλογα, ή μηπως..παμε για επομενες πυρκαγιες;
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. xixi μ'αρέσει ο τρόπος που τα λες!!
    εγώ είμαι πρόθυμη όπως και να έχει...! =]

    ΑπάντησηΔιαγραφή