Είναι μια απ' αυτές τις μελαγχολικές ημέρες που θα της ταίριαζε να ήταν Δευτέρα κι όχι Παρασκευή.
Είναι μια απ' αυτές τις βροχερές Παρασκευές που θα της ταίριαζε να ήταν του Νοέμβρη κι όχι του Σεπτέμβρη.
Μια απ' αυτές τις μέρες που δε θέλεις σηκωθείς απ' το κρεβάτι, αλλά να μείνεις αγκαλιά με την κουβέρτα σου αρνούμενος να αντικρίσεις τη θλιβερή εικόνα της πραγματικότητας και του αποχωρισμού...
Κι όμως αυτή η Παρασκευή του Σεπτέμβρη που θα έπρεπε να ήταν Δευτέρα του Νοέμβρη έχει ήδη φτάσει στη μέση της και σε φέρνει όλο και πιο κοντά σ'αυτό που το πρωί ήθελες με νύχια κ δόντια ν'αποφύγεις.
Μα πώς και γιατί να τ' αποφύγεις? Είναι η ζωή αυτή και δεν πρέπει να την αποφεύγεις, αλλά να επιδιώκεις να πέφτεις με τα μούτρα!! Ναι με τα μούτρα. Κι ας χτυπήσεις-θα έχεις πλούσιο υλικό να εξιστορείς στα εγγόνια σου.
Είσαι δεν είσαι εκεί, θα συμβεί και δε θα σε ρωτήσει. Ούτε θα σταματήσει για σένα, για να προλάβεις να σκεφτείς, να αποφασίσεις ή να προετοιμαστείς ! Καταστάσεις αλλάζουν, άνθρωποι φεύγουν και η ζωή συνεχίζεται... είτε η Παρασκευή είναι ηλιόλουστη κ ζεστή όπως της αρμόζει στη μέση του Σεπτέμβρη, είτε μοιάζει τόσο έντονα με μια καταθλιπτική Δευτέρα του Νοέμβρη...
Κι εσύ που τώρα αρνείσαι με πείσμα τα όσα συμβαίνουν, ακόμη και την αλλαγή του καιρού, θα συνηθίσεις "την εικόνα του χειμώνα", όπως μέχρι τώρα είχες συνηθίσει "την εικόνα του καλοκαιριού".
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
http://www.youtube.com/watch?v=aAgkOPqdrTo
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
έτσι ακριβώς είναι ...δυστυχώς!...και όπως συνήθισες την "εικόνα του χειμώνα" θα έρθει πάλι η "εικόνα του καλοκαιριού" και η ζωή θα συνεχίζεται!Πρέπει να κάνω κάτι για όλες αυτές τις "χαμένες" μέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα πριγκίπισσα,με έβαλες σε σκέψεις!
Φιλάκια!
Αχ! Κι εγώ για αποχωρισμό υποφέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς, είναι δύσκολο να ξέρεις ότι κάποιον που λάτρευες, ίσως απλά να μην τον ξαναδείς ποτέ... Νιώθεις μετέωρη, χωρίς κανένα στήριγμα...
Ακόμα πιο δύσκολο είναι, όταν βρίσκεις τη δύναμη κι είσαι εσύ που αποφασίζεις αυτόν τον αποχωρισμό... γιατί απλά ΠΡΕΠΕΙ