Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Θεωρία Νο129: Σχέσεις από απόσταση

Δύσκολες.
Επώδυνες.
 



 Παρεξηγίσιμες.


Δυνατές.
Περίεργες.


Παρεξηγιμένες.


Και σε ρωτάω: ποιές είναι οι σχέσεις από κοντά;
Αυτές που βλέπεις τον άλλον καθημερινά και ανταλλάσετε δύο κουβέντες παραπάνω (ουσιώδεις ή και όχι); Αυτές που θα κοιμηθείτε μαζί και θα ξυπνήσετε μαζί, αλλά δε θα πείτε καληνυχτα και καλημερα αντίστοιχα; Αυτές που θα κανονίσετε και θα βγείτε μαζί, αλλά θα πίνει καθένας μόνος το ποτό του;





Και θα σε ξαναρωτήσω: είναι οι σχέσεις αυτές, οι από κοντά, εύκολες κι ανώδυνες; Ή μήπως πιο ανθεκτικές;

Γιατί εγώ έχω ανθρώπους μακριά μου που είναι πολύ πιο κοντά μου απ' αυτούς που βρίσκονται πρακτικά δίπλα μου. Ανθρώπους που η σχέση μας είναι πολύ δυνατή και σχεδόν καθόλου παρεξηγίσμη παρά την απόσταση! Γιατί ναι, η χιλιομετρική απόσταση είναι ένα εμπόδιο για τις σχέσεις μας, αλλά ο παράγοντας που τις καθιστά σχέσεις εξ αποστάσεως ή από κοντά είναι το πόσο κοντά είναι οι καρδιές μας.

5 σχόλια:

  1. Πολύ σωστή!
    Καλό σου απόγευμα... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σεβομαι τοσο πολυ τις σχεσεις απο αποσταση..<3
    ειναι δυνατες..ουσιαστικες...με ενα συνεχες αισ9ημα προσμονης...της συναντησης απο κοντα <3
    την αντιστροφη μετρηση των στιγμων...
    μπορει να μην βλεπεις τον αλλον τοσο συχνα...
    μπορει να μην εχεις την δυνατοτητα να τον χαιδεψεις..να τον φιλησεις...να τον αγκαλιασεις οσο 9α η9ελες...
    αλλα..ειναι ενωμενες οι ψυχες..οι καρδιες..<3
    τις σεβομαι..τις εκτιμω..τις υποστηριζω..<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δίκιο έχεις, αλλά έχοντας ζήσει και τα δυο (και με το ίδιο άτομο) σου λέω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι ή αλλιώς.

    Υπάρχουν σχέσεις που διατηρούνται από απόσταση, γιατί υπάρχουν λόγοι να κρατάνε τις δυο καρδιές κοντά, αλλά υπάρχουν και σχέσεις που ενώ η φυσική απόσταση μεταξύ των ανθρώπων είναι ελάχιστη ουσιαστικά η καθημερινότητα τους απομακρύνει. Μάλιστα μπορεί και η ίδια η σχέση από απόσταση να δυναμώνει ενώ από κοντά να καταστρέφεται.

    Οι σχέσεις έχουν να κάνουν με ανθρώπους. Και άρα με τα θέλω τους και τις αντοχές τους.

    Η κάθε σχέση είναι αποτέλεσμα της δύναμης και της αντοχής μας. ΤΟυ καθενός απο εμας ξεχωριστά. Είτε είμαστε κοντά είτε μακριά.

    Φιλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκορρπίνα θα συμφωνήσω απόλυτα! κι αυτό είναι που ήθελα να περάσω, δν είναι η χιλιομετρική απόσταση που δυσκολεύει ή διευκολύνει, είναι θέμα ανρθώπων που συμμετέχουν κάθε φορά !

      Διαγραφή
  4. Σε μια σχέση από απόσταση, όπως πολλαπλασιάζονται τα χιλιόμετρα, έτσι πολλαπλασιάζεται και κάθε χαρακτηριστικό της σχέσης και των δύο εαυτών. Τα καλά και τα κακά. Η ζήλεια, ο εγωισμός, η εσωστρέφεια που μπορεί να προϋπήρχαν, τώρα διογκώνονται και γίνονται πιο έντονες. Ο φόβος της απόρριψης για αυτόν που έμεινε πίσω γίνεται επώδυνος. Και εκεί οι παρεξηγήσεις είναι πολύ εύκολες. Αν ο άντρας για παράδειγμα έχει ως χαρακτηριστικό του το συχνό φαινόμενο να αρνείται τον πόνο και να καταπνίγει τα αρνητικά του συναισθήματα, η γυναίκα μπορεί να το εκλάβει αυτό ως ένδειξη ότι δεν ενδιαφέρεται για εκείνη και ότι δεν τον πονάει η απόσταση και η έλλειψη. Τότε και εκείνη μπορεί να παρουσιάσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό λόγω της κατάστασης τη γκρίνια και την καταπίεση με αποτέλεσμα έναν φαύλο κύκλο ατελείωτων καβγάδων που πάντα λύνονται πολύ δυσκολότερα από το τηλέφωνο χωρίς την ευεργετική επίδραση της άμεσης επαφής. Εκεί είναι που χρειάζεται η συνειδητοποίηση και από τους δύο και αυτό είναι το μεγαλύτερο βήμα που πρέπει να γίνει. Μέσα όμως από αυτή τη διαδικασία ο ένας μαθαίνει καλύτερα τον άλλον και όταν επικρατήσουν τα θετικά στοιχεία του καθενός, επειδή και αυτά πολλαπλασιάζονται, η σχέση μπορεί να απογειωθεί και το δέσιμο του ζευγαριού να φτάσει σε ύψη που δεν θα έφτανε ποτέ υπό φυσιολογικές συνθήκες. Ίσως γι' αυτό, αν κάποιος ρωτήσει ζευγάρια που τα κατάφεραν με την απόσταση, εκείνα θα απαντήσουν ότι παρόλο τον πόνο χαίρονται που πέρασαν αυτή τη δοκιμασία, γιατί έτσι δυνάμωσε η σχέση τους. Βέβαια, ό,τι και να πει κανείς, το οξύ πρόβλημα της προσαρμογής παραμένει άλυτο. Η θλίψη μετά από το διάστημα του μαζί είναι τεράστια ακριβώς επειδή το δέσιμο, αυτό το δέσιμο που προέκυψε μέσα από την επίγνωση του περιορισμένου των στιγμών και που δεν θα προέκυπτε ποτέ αν όλα ήταν φυσιολογικά και ανέμελα, είναι τεράστιο και η περίοδος του χωρισμού μοιάζει σαν να ξεκόλλησε ο ένας από το σώμα του άλλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή